por amarxedotempo | Abr 5, 2017 | Marxe
Foi unha cousa máis ben boba, por absurda e intranscendente. O luns pola mañá, antes de comer, regresaba de Ourense no meu coche todo contento, coa fame a punto, esperando chegar a casa para xantar cos rapaces e botar unha parrafada de longa e animada sobremesa, como adoitamos facer cando eu non teño nada especial en que traballar ou cando tampouco me apetece moito poñerme a ler ou a escribir. Eses eran os pensamentos que levaba na cabeza, mentres fóra chovía a cachón e a auga esgarabellaba no parabrisas do auto con esa musiquiña natural que tanto me gusta. Debían faltar, máis ou menos, cinco quilómetros para chegar ao Porriño.
De pronto, o coche púxose tolo, só porque tiven que dar un frenazo por culpa de que iso mesmo era o que acababa de facer o chofer que me precedía na autovía, uns metros máis adiante. Primeiro funme para a … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 4, 2017 | Marxe
Un amigo pídeme que fale de Salazar, agora que se me ocorreu contar cousas dos dictadores deste século. Pouco sei, sen embargo, do personaxe, que sempre me pareceu un alma triste, peachado na soedade inhumana do seu pazo lisboeta, alleo a canto puidera recordar o sabor reloucante da vida e das paixóns, incluídos os cartos, que xamáis manexou. Triste destino o dun home que nunca botou a man á carteira para pagarlle o café a un amigo ou que nunca soubo da alegría sinxela de entrar nunha tenda para mercar un disco, un libro ou un xelado de chocolate! Desde logo, non se pode querer peor mal que este para un ser humano.
Del dixo o escritor Miguel Torga, a quen perseguíu e encarcerou, que viviu nunha frialdade consciente, envolto nunha redoma de severidade xelada, sempre a meter medo. Triste destino este de ser sacaúntos, facendo eternamente de home do … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 3, 2017 | Marxe
Creo que coñecín dous santos oficiais: un era compañeiro meu de estudos, rapaz piadoso que nos puñan como exemplo de boa conduta e santidade. A min parecíame un golfo. Un día deume unha patada, aínda que o fixo con elegancia, sen perder a compostura e conservando o sorriso beatífico que tantas veces lle eloxiaban os seus superiores. O outro foi un cura. Este, en cambio, era un home xusto e bondadoso, sempre disposto a axudar aos demais, sendo por outra parte un señor moi normal.
Aínda que non o coñecín persoalmente, na familia oín falar tamén da santidade do bispo don Florencio Cerviño, que ía pola casa. Durante algún tempo, custoume comprender a súa virtude, pois a miña nai viulle algúns arrebatos de xenio terribles, ademais de que fumaba demasiado e dicía unha palabra que era case un taco: cará.
Hoxe, non obstante, dáme a impresión de que estes son … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 2, 2017 | Marxe
Creo que xa falei aquí nalgunha ocasión anterior dunha experiencia que vivín en Alemaña, hai xa varios anos, durante unha reunión de amigos. Eramos seis ou sete, todos daquel país a non ser eu, e estabamos de tertulia ao aire libre, no xardín dunha fermosa casa do século XIX, tomando unhas copas despois de cear. Pouco a pouco, a conversa foi adquirindo un ton melancólico, sen dúbida fomentado polo alcohol. Eles acabaron falando da historia recente do seu país e todos sen excepción expresaron un sentimento que para min constituíu unha sorpresa: sentíanse avergonzados de seren alemáns, ata o extremo de renegar da súa patria e da súa cultura.
Poucos días despois comentei esta experiencia cunha amiga máis nova, de menos de trinta anos de idade, filla dun alemán e dunha sueca. Díxome que a ela lle sucedía o mesmo e que, en moitas ocasións, cando viaxaba a outros países, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 1, 2017 | Marxe
Onte, cando contei aquí a historia dun señor que me saudou na rúa e ao cal eu non coñecía de nada, acordeime dun artista catalán que un día foi saudado de maneira parecida por unha señora que se declarou admiradora del. Confesoulle que lle encantaban os seus cadros, pero que sobre todo estaba rendida pola súa personalidade, descuberta un día nun programa de televisión, cando tivo a ocasión de comprobar que ademais de pintar ben, era un home agradable, simpático e moi cortés; un cabaleiro.
Un pouco abrumado polos eloxios daquela muller, o artista tratou de desviar a conversa cara a asuntos neutros. Aínda así non tardou en decatarse de que a admiradora incondicional o estaba confundindo con outro, exactamente cun pintor inimigo a morte, a quen aborrecía ata o extremo de desexarlle toda clase de desgrazas.
Entón, en vez de sacala do erro no que estaba, o interpelado decidiu … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 31, 2017 | Marxe
Un amigo xaponés relagoume onte un xoguete que se chama ken dama, moi popular entre os nenos do seu país. Trátase dunha especie de pequeno martelo de madeira, en forma de cruz, pintado de colores, que leva enganchada por un fío longo unha bóla encarnada cun buraco no medio. O xogo consiste en encravar a bóla na punta da cruceta. Non resulta fácil. Parece que os rapaces xaponeses, dotados de grandes doses de paciencia, practicando durante horas nas súas casas, acaban sendo auténticos expertos.
Xa lle dediquei algún tempo ao novo xoguete, aínda que sen resultados apreciables. En realidade, non conseguín acertar unha soa vez e teño serias dúbidas sobre a miña capacidade para facelo. Por outra parte, mentres o estaba intentando, veume á cabeza o enfado do meu pai unha vez que me atopou xogando cun ioió.
A cousa sucedeu cando eu xa tiña vinte anos, un día … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 30, 2017 | Marxe
O domingo pola noite, como saín de Berlín con dúas horas de atraso, ao chegar a Barajas pasadas as doce, perdín o enlace con Galicia. Entón foi o caos. Centos de persoas empuxando diante dun mostrador sen que o policía presente botase unha man para organizar unha cola, mentres arredor se escoitaba unha algarabía de insultos, maldicións e ameazas. Unha señora italiana, confrontada cun piloto, home pequeno e barbudo, foi advertida por este a berros: “¡Si me tocas, te doy!” Indignado, un italiano inmenso saíu en defensa da señora, pero foi agarrado polos compañeiros. De xeito que se limitou a insultar o piloto, ao cal lle chamou “coglione” e “buffone”.
O insultado, consciente da inferioridade física, demasiado evidente, retirouse con dignidade, pero perseguido polas palabrotas do outro, que foron aumentando ata se converteren en irreproducibles. Para entón, pasara máis dunha hora e eu aínda non conseguira arranxar os meus problemas. … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 29, 2017 | Marxe
Unha das experiencias máis agradables das moitas que vivín os días que pasei en Chile foi o reencontro coa memoria de Pablo Neruda. Das variadas imaxes que un se vai facendo dos escritores queridos, hai algunhas que resultan máis resistentes que outras, pero en xeral van e veñen segundo os momentos e as circunstancias. Aproveitei as horas libres que me quedaron, para buscar na xeografía urbana da capital a floristería onde traballou Albertina, a rapaza que inspirou os Veinte poemas de amor y una canción desesperada.
A proximidade do pazo onde morrreu Allende reavivou en min recordos da época de estudante en Compostela, cando algúns rapaces e rapazas soñabamos con cambiar o mundo. Mentres esperabamos o milagre que nunca se produciu nin se producirá endexamais, iamos poñendo adornos no camiño, como se desa maneira se puidese reducir a fealdade da miseria moral que nos rodeaba.
Recordo un deses adornos: … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 28, 2017 | Marxe
Estiven lendo nunha revista americana unha ampla reportaxe sobre George W. Bush, gobernador de Texas e candidato á presidencia dos Estados Unidos polo Partido Republicano. Non sae moi ben parado. Como estudante foi mediocre en todos os niveis, desde o instituto ata a universidade. Como deportista, unha das súas grandes afeccións, tampouco foi nada do outro mundo. Polo que respecta á cultura, non parece que sexa un home a quen lle preocupen demasiado os libros. Ademais, este señor de cincuenta e catro anos de idade carga sobre as súas costas con cen penas de morte executadas sen que exercese nunca a prerrogativa do perdón.
Non só iso, senón que ademais, cando foi executada Karla Faye, a pesar de que Bush asegurou que fora un dos momentos máis angustiosos da súa vida, cunha das súas fillas enfrontada con el, posteriormente, nunha entrevista na televisión, burlouse da executada, poñendo voz chorosa e … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 27, 2017 | Marxe
O mércores pola noite, coa cousa esa de que xogaba en Vigo a selección nacional de fútbol de Suecia, e como na casa son todos suecos menos eu, decidimos repartirnos: uns ao campo; o outro diante do televisor. De maneira que alá foron todos con bandeiras e gorras azuis cruzadas de amarelo a animar aos seus. Para facer vulto levaron dous ou tres reforzos: unhas rapazas e un rapaz de por aquí que aceptaron disfrazarse de nórdicos e que, polo visto, o fixeron moi ben, é dicir, que se comportaron discretamente, sen berrar.
Se digo a verdade, pasada media hora, co partido xa resolto, collín o coche e fun cear cuns amigos. Estivemos en Baredo, preto de Baiona, nun restaurante solitario, sen agobios, con todo o comedor para nós. De cando en vez, un dos camareiros dábanos as noticias dos goles. Confeso que me pareceron demasiados. Chegaban dous.
Onte pola … Seguir leyendo
