por amarxedotempo | May 25, 2017 | Marxe
Non é infrecuente, para unha persoa que viaxa moito, que lle sucedan cousas raras de cando en vez. Hai un ano contei aquí como nunha ocasión, ao perder un enlace de avión por culpa dunha folga de pilotos, os empregados da compañía aérea responsable do atraso pretendían facerme compartir cuarto de emerxencia nun hotel de Madrid cun señor portugués ao cal non coñecía de nada. Finalmente, a miña tozudez e a axuda dun homosexual que se confesou en voz alta, resolveron o problema.
Con todo, o que me sucedeu na noite do mércores en Rio de Janeiro supera, con moito, o episodio anterior. Os responsables da Bienal do Libro enviáronme os billetes á casa e todo transcorreu perfectamente na viaxe de ida. Pero na volta, ao ir recoller a tarxeta de embarque, pese a levar billete de primeira, obrigáronme a viaxar en clase económica, ou en caso contrario prolongar a … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 24, 2017 | Marxe
Anda don Manuel Azaña en campaña electoral, sacado do baúl da historia polo candidato conservador. O outro día, cando lle oín citar nun mitin o nome do ilustre político republicano, sentinme sinceramente conmovido. Acordeime da primeira vez que oín falar del no patio do colexio, cando un compañeiro meu, fillo dunha familia de dereitas, me cantou unha canción que dicía: “Azaña, prepara la maleta y vete a la gran puñeta, que aquí no pintas nada”. Supoño que era unha canción de guerra do chamado bando nacional.
A segunda vez que escoitei o apelido deste home foi tamén na escola, un día que nos contaron que dixera dúas frases tremendas. Nunha delas afirmaba que España deixara de ser católica e a outra era unha orde dada á garda civil para que na insurrección anarquista da aldea de Casas Viejas disparasen á barriga. Tardei anos en saber que, polo menos a segunda … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 23, 2017 | Marxe
Nestes momentos, á hora de escribir este artigo, estou sentado ao aire libre, á sombra dunha mazaira, no medio da Lagoa de Antela, na casa do meu amigo Quico. Vai bastante calor e non me estrañaría que a tarde rematase en tormenta. As nubes que se están formando alá pola Serra de San Mamede non parecen amigas. Esta granxa perdida aquí, no medio da chaira, onde antes só había auga, é un dos lugares que prefiro para pasar unhas horas de descanso. Non se escoita falar a ninguén, a non ser os animais. As miñas costas, os cabalos da casa semellan estar contentos. Acaban de recibir unha visita agradable.
Cústame manter a concentración no que teño que facer porque, a menos de cen metros, na charca dunha braña, vexo unha cegoña peteirando na auga. Trátase dun exemplar fermoso, branco con manchas negras, moi grande. De cando en vez descansa, estira … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 22, 2017 | Marxe
Estiven lendo nunha revista sueca a historia dun caribe fenomenal. Chámase Philip Douglas, pertence a unha coñecida estirpe aristocrática e non hai por onde collelo. A cousa menos mala que fixo na súa vida foi arrincarlle un dente dun moquetazo a un tío carnal, xa velliño. Polo demais, cometeu centos de falcatruadas, especialmente nos negocios. Quitoulle millóns de coroas a unhas cantas señoras amigas da súa nai co pretexto de gardarlles os cartos en Suíza. Naturalmente, o diñeiro esfumouse.
A base de facerlle a vida imposible ao tío do dente, acabou quedando co pazo e as terras da familia, onde montou unha granxa. Como empresario era capaz de armar un escándalo se alguén lle perdía unha corda, pero un día, dunha sentada, a petición dun estudante que traballaba na casa, mercou tractores por varios millóns.
Durante anos, falsificou firmas, estafou a varios bancos e chegou a manexar, con audacia e … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 21, 2017 | Marxe
Na sala do dentista coincido cun grupo de persoas que agardan vez. Descontado un señor maior que sofre nunha esquina coa discreción e o pudor que dan os anos, o resto son mulleres. Polo ton da conversa e a disposición de ánimo, deduzo que deben acudir por causa menor: algún leve retoque, quizais simples cuestións de estética dental. Como a miña visita tampouco é dramática, póñome a follear unha revista de cotilleo. A graza da crónica que leo non consegue illarme das cousas que se din.
O tema versa sobre ese golfo fuxido que estes días ocupa a atención do páis. A señora que conduce o coloquio, puro sangue extrovertido, voz alta e desinhibida, anuncia ás catro paredes que nos encerran o que ela lle faría ao paxaro se o collese. Deixo á imaxinación de cada un o xogo fácil de adiviñar o repertorio de suplicios.
Nun momento, as crueis … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 20, 2017 | Marxe
Falando de bichos feos, onte esquecinme de citar as arañas. Un día, cando eu era rapaz, mentres estabamos rezando o rosario en familia na cociña da casa de Beiro, alguén que seguía o rezo debaixo da campá de pedra da lareira pegou un berro estarrecedor. Deseguida, antes de que eu me puidese repoñer do susto, escoitei pronunciar con voz de medo unha palabra que nunca antes oíra dicir: tarántula. O bicho, que caera dentro da cheminea, era unha cousa negra e peluda, cunha cruz nas costas, segundo me explicaron.
Foi entón cando souben que a tal araña causaba unha enfermidade de nome gracioso: o baile de San Vito. Mesmo souben daquela que o tembleque que afectaba a un veciño da aldea, o Pepe do Santos, tiña esa procedencia. Nunca antes me fixara, pero a primeira vez que o vin despois observeino con atención.
Se non fose porque acababa de asociar … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 19, 2017 | Marxe
Onte pola mañá estiven chateando cos lectores da versión dixital deste periódico. A palabra non me gusta nada, pois parécese moito a tomar chatos. De maneira que será mellor dicir “dialogar a través do ordenador”, aínda que tampouco sexa esta unha expresión completamente feliz. O importante é que se tratou dunha experiencia agradable. O peor, pensar que unha conversa particular poida chegar a ter certa transcendencia. Paréceme tan desmesurado coma se o que dicimos á hora do café acabase recollido nos periódicos.
Ao remate da sesión, cando lin as preguntas que me fixeron e as respostas que dei, decateime de que habería que matizar as cousas. Non obstante, dixen o que penso e o que creo. Un non debe renunciar nunca á liberdade.
Despois do coloquio, marchei ao campo, á casa duns amigos. Paseando por entre prados e leiras, cruceime con moitas persoas. Todas daban as boas tardes, incluídos os … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 18, 2017 | Marxe
Onte, en Arteixo, na comida que seguiu aos actos académicos de celebración do Día das Letras Galegas, tiven a sorte de compartir mesa con Francisco Xavier Río Barxa, que foi profesor meu de Xeografía na Facultade de Letras, que logo fomos —e somos— compañeiros na Real Academia e que desde hai moito tempo somos tamén amigos. Non sei de ninguén que coñeza Galicia coma el, monte a monte, río a río, val a val, nin que se emocione tanto nin tan discretamente ao describila. Escoitalo é como viaxar sen moverse do sitio, como facían aqueles cabaleiros ingleses que percorrían o mundo imaxinando paisaxes, sentados ao pé da cheminea.
Durante o xantar falou da realidade xeolóxica do noso país, cando era completamente plano ata que se quebrou a inmensa plataforma de pedra de gra sobre a cal se asentaba e apareceron as montañas. Pero sobre todo falou da xente e do … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 17, 2017 | Marxe
Hai uns días, mentres esperaba ver un amigo que traballa nunha oficina bancaria, observei que na mesma sala, agardando ser recibida, estaba unha señora con aspecto preocupado, incluso triste. Logo decateime de que movía os labios como se rezase e que tiña os ollos fixos na palma da man, á altura do rostro. De esguello, puiden ver que se dirixía a unha estampa, aínda que non conseguín averiguar a que santo ou santa representaba. O único que me quedou claro foi que a muller oraba con fervor.
Pasado algún tempo, o meu amigo apareceu na porta do despacho, pediume desculpas por facerme esperar e pregoume que lle concedese cinco minutos para falar un momento con aquela señora, á cal saudou moi cariñosamente chamándolle polo seu nome. Tiña un nome sinxelo, pero fermoso e sonoro. Ela tamén era guapa.
Estiveron falando menos de cinco minutos, aínda que non tiven a impresión … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 16, 2017 | Marxe
Hai agora un ano, escribín aquí sobre a historia dunha nai danesa a quen un xuíz americano pretendía quitar a custodia da súa filla. A razón foi porque a citada señora, seguindo un costume moi estendido no seu país, deixou a nena, durmindo no coche de bebé, á porta do restaurante, mentres ela comía dentro co seu home. A ningunha muller escandinava lle pasaría pola cabeza meter un pe queno desa idade nun lugar cheo de fume e de ruído. Por fortuna, os tribunais de xustiza acaban de darlle a razón, en parte porque pouco despois daquel suceso, Hillary Clinton, de regreso dunha viaxe a Copenhague, se fixo eco positivamente daquel costume.
Se o citado xuíz dese unha volta por Escandinavia, quedaría asombrado de ver, en pleno inverno, os coches dos nenos nos xardíns, respirando o aire libre e beneficiándose dunha práctica recomendada polos médicos e seguida pola maioría da … Seguir leyendo
