por amarxedotempo | Feb 17, 2012 | Marxe
Cando era estudante en Oxford, o escritor Oscar Wilde falaba con frecuencia cos seus amigos da posibilidade de converterse ao catolicismo. Non acababa de decidirse, non obstante. Nin a audiencia privada que lle concedeu o papa Pío IX conseguiu ese fin. O organizador daquel encontro, un compañeiro de Wilde, agarrou un día o poeta pola cabeza e díxolle que se ía condenar. Un amigo que asistía á discusión preguntou: “¿E que pasará comigo?” A resposta foi moi cruel: “É seguro que ti te salvarás por ignorante”.
Para evitar a condena eterna, Oscar Wilde morreu asistido por un sacerdote católico. Non é probable que o escritor se atopase consciente, aínda que as persoas que o rodeaban estaban convencidas de que se cumpría a súa vontade. Alguén dixo, non obstante, que aplicarlle os óleos fora como poñerlle un caravel verde na chaqueta.
Os anglicanos nunca lle perdoaron unha traizón que tampouco era … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 16, 2012 | Marxe
Creo que se chamaba Dorotea, aínda que non estou completamente seguro. Era unha señora chilena con apelido alemán. Coñecina en Suecia alá polos anos setenta, onde ela acababa de establecerse para coidar dunha neta, vítima da barbarie de Pinochet na persoa dos seus pais, ambos asasinados. Debía ter arredor de sesenta anos, pequeniña e rechoncha, algo rebolo, pelo negro e ollos escuros e melancólicos. Estaba indignada porque, nunha visita ao hospital, o médico que atendera a rapaciña era negro.
Pouco despois, un día, paseando pola Praza Maior, descubriu asombrada que un tipo pequeniño e loiro, deses que andan calcetando cos pés, a insultaba cunhas palabras para ela incomprensibles, pero que non tardou en aprender. Traducidas, equivalían a algo así como “sucia estranxeira”. Inmediatamente, tinguiu o pelo.
Acordeime disto onte, cando escoitei na radio a un profesor dun instituto de Madrid que sae agora coa teoría de que os negros son … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 15, 2012 | Marxe
Unha amiga da miña nai, que é monárquica desde antes da guerra, chamoume onte por teléfono para rifarme cariñosamente. Non lle gustou nada que contase a historia de que a raíña de Inglaterra, cando se enfada, di palabras feas. Non o cre e preguntoume de onde sacara semellante parvada. Conteille a verdade: dunha revista británica que se chama Index e que está en contra de todo tipo de censura, incluída a prohibición de que no Reino Unido non se poida vender o famoso libro de Kitty Kelley, a célebre periodista norteamericana especializada en cotilleos, autora dunha obra crítica sobre a familia real que os cidadáns británicos non poden mercar.
Falando desta e doutras cousas, a amiga da miña nai acabou recordando outra señora, Lucía Lucha, da que me dixo que fose preceptora no Palacio Real, alá polos anos vinte. Nunca soubera eu tal cousa, pois a esta muller recórdoa moitas … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 14, 2012 | Marxe
Sucedeu como temía, que me chamaron de varios sitios para que lles explicase qué cousa entendo eu por amor, agora que se celebra a festa de San Valentín. Confeso que sempre que me poñen en situacións así non sei ben qué teño que dicir, pois carezo de capacidade para a retórica, que detesto. Nun primeiro momento, veume á cabeza aquello que comenta Ortega y Gasset, que considera o amor como un fenómeno da atención, pero non quixen ser pedante. De maneira que fixen o que me apetece, que foi contar algo. Antes aproveitei para recomendar un dos libros de amor máis fermosos que existen: O tempo dun salaio.
Este libriño merqueino en París hai anos, por recomendación dunha amiga, cando acababa de saír. É a historia de amor entre Anne e o seu home, o actor Gerard Philipe, contada por ela a partir do momento en que sabe que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 13, 2012 | Marxe
Na igrexia parroquial de Beiro, preto de Ourense, onde exerceu de cura o célebre Basilio Álvarez, hai unha imaxe de san Xurxo pelexando co dragón, que está situada sobre unha base de pedra no tímpano da porta principal. Cando eu era neno e asistía á misa desde o adro, subido no colo do meu pai, sempre facía a mesma pregunta: “E san Xurxo, ¿que santo é?” Supoño que foi entón cando o meu proxenitor, preocupado pola miña intelixencia, empezou a preguntarme con frecuencia se sabía de que color era o cabalo branco de Santiago.
Esa proba, que conseguín superar sempre, supoño que servía para tranquilizar momentaneamente a miña familia, polo menos ata o domingo seguinte, cando volvía formular en voz alta aquel enigma que ninguén me conseguía aclarar e que hoxe, transcorridos tantos anos, nin eu mesmo sei que quería dicir.
A historia veume á memoria a semana pasada, mentres … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 12, 2012 | Marxe
Non recordo con precisión en que libro latino deses que tratan de animais lin a historia fascinante duns escorpións africanos que, segundo refería o autor, atacaban a xente por un procedemento complicado e difícil, pero moi eficaz. Como os habitantes do país sabían do perigo de morte que corrían, sobre todo polas noites, cando estaban durmindo e non se podían defender, colocaban as camas de tal maneira que o bicho non puidese subir ata elas e sorprendelos durante o soño. Aínda así, o escorpión cobraba moitas vidas.
A estratexia deste consistía en subir ata o teito e buscar algún sitio onde agarrarse coas mandíbulas. Despois, un compañeiro baixaba polo corpo do que estaba colgado e fixábase a el da mesma maneira, pero trabando coa boca na uña do outro. E a continuación un terceiro ou un cuarto, ata alcanzar o corpo da vítima.
O último, é dicir, o situado na … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 11, 2012 | Marxe
Unha das cousas máis curiosas que hai nos países nórdicos son os expertos. A eles lles corresponde falar da depresión dos cans, ou da necesidade de tocarse entre as persoas, ou da conveniencia de renovar o aire das habitacións a razón de sete minutos cada un número determinado de horas. Durante algún tempo, eu fíxenlles caso, mais que nada por proceder dun país menos organizado, onde todo se deixaba ó saber e entender de cada quen. Co paso dos anos, sen embargo, conforme un vai confiando cada vez máis no sentido común, chega tamén á conclusión de que se pode valer por si mesmo, sen necesidade de tantos expertos.
Agora aparece un experto sueco que vai revolucionar a vida dos daneses. É profesor da universidade de Lund, unha das máis prestixiosas do país, onde se dedica á investigación do sono. A este home acudiu, pola súa condición de técnico, o … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 10, 2012 | Marxe
Pasei o domingo de entroido en Xinzo de Limia, a vila da miña infancia. Como había varios anos que non participaba nestas festas, tiña esquecido algo moi importante: que non se pode saír á rúa sen un pequeno disfrace, mesmo que non sexa máis que un nariz con lentes, uns bigotes de mentira ou un gorro de papel. Os nativos sábeno ben. Son eses señores serios que van vestidos de coloríns, coa cara descuberta, como se levasen un traxe alegre e chamativo, non unha roupa propia de carnaval.
A explicación é moi sinxela: defenderse das pantallas. Estas, que troupelean polas rúas batendo vexigas e facendo soar os axóuxeres, andan á procura de vítimas, é dicir, calquera persoa que vaia sen disfrace. Cando collen a un, arramplan con el en peso e lévano ao primeiro bar que atopan, onde debe pagar unha rolda.
Acordeime cando xa era tarde: para entón xa … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 9, 2012 | Marxe
Estes días pasados, cando falei aquí dun par de amigos de Xinzo de Limia, iso valeume recibir algunhas chamadas que serviron para seguir removendo vellas lembranzas. Alguén me preguntou se me acordaba do episodio do foguete. Nun primeiro momento pensei que me estaban falando da bomba de palenque que, durante as festas do San Benito de Sabucedo, lle levara un par de dedos ao Felipito do Juan Antonio. Pero non se trataba diso. O que me estaban a recordar era unha historia inventada por min, escenificada na Praza Maior cunha concorrencia enorme de público, que consistiu no lanzamento simbólico dun foguete á lúa.
Chamábase o «Limicover I» e foi construído en madeira e cartón, pintados de purpurina, nunha aula que nos prestou o profesor Bobillo, ao cal me referín o outro día. Era un artefacto duns dous metros de alto, destinado a arder e a lanzar uns poucos petardos inofensivos, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 8, 2012 | Marxe
Na cidade belga de Malinas, unha señora nova e bonita asegura que estivo a punto de ser comida polo demo. Foi de noite, cando se atopaba soa na casa, a punto de meterse na cama. Presentouse o perello disfrazado de frade franciscano, pediulle esmola para as obras dunha igrexa que se estaba construíndo nas aforas da cidade e nun descoido tiróuselle ao pescozo. A muller soubo que se trataba de satanás porque cando ela invocou a santa Margarida, presentouse esta no cuarto, atou o bicho polo pescozo e desapareceu con el.
A invocación á santa italiana indica unha forte cultura relixiosa, pois aquela é avogada específica na loita contra o demo, para o cal dispón dunha cinta coa que o ata despois de convertelo en ovella. Esa cinta, moi popular en Italia, acaba de dar orixe a un gran negocio en Malinas, onde un tipo espelido de Palermo, propietario dunha … Seguir leyendo
