por amarxedotempo | Jun 14, 2017 | Marxe
Cando eu tiña dezaseis anos, un día descubrín con sorpresa e con medo que me gustaba moitísimo unha señora xa madura que viña con frecuencia pola casa. Como daquela todas as incidencias perturbadoras da alma acababan botándose no confesionario, unha mañá de verán conteillo ao cura para que puxese algo de acougo no meu espírito atormentado. Non recordo ben as palabras que me dixo, pero non deberon ser de consolo porque aquel día saín da igrexa coa conciencia vivísima de ser un rapaz algo canalla.
Combatín a tentación como puiden, mesmo escribindo para min unhas notas nas que trataba de demostrarme que unha muller vella non podía ser atractiva, pois a beleza tiña que estar necesariamente unida á mocidade. Con todo, cada vez que aquela señora guapa aparecía pola casa, o meu corazón claudicaba.
Hai uns días, despois de tanto tempo, volvín atoparme con ela. Segue sendo elegante e fermosa … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 13, 2017 | Marxe
Despois da parada de descanso en Bordeos, con visita a un “chateau”, onde algúns beberon viño para tres ou catro anos, incluídos os musulmáns, onte pola mañá chegamos a París. O recibimento foi magnífico, incluído un espectáculo, montado na praza que hai diante da estación de Montparnasse, no que un grupo de actores, subidos no alto dunha locomotora, actuaron e recitaron e cantaron poemas e cancións de todos os países, que ían sinalando sobre un gran mapa de Europa tamén cunha pequena locomotora de vapor. Logo déronnos entradas gratis para todos os museos, tarxetas para chamar por teléfono e billetes para o metro.
No tren vin falando cunha escritora suíza que me contou algunhas cousas curiosas. Ten dous nenos pequenos, aos que lles envía todos os días por internet unha descrición de cada un de nós. Despois, os rapaciños contéstanlle e dinlle quen é bo e quen é malo. E … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 12, 2017 | Marxe
O outro día vin na televisión un señor de aspecto cadavérico, con cara de sardiña, que propuña a recuperación do duelo como método para resolver as ofensas relativas ao honor. Nun principio pensei que se trataba dun bromista, incluída a facha que levaba, máis propia dun romántico arruinado que do avogado que dixo ser. Non obstante, transcorridos algúns minutos da entrevista, decateime de que falaba en serio e que acudía ao programa precisamente para facer propaganda da súa idea. Segundo o seu parecer, a volta ao duelo serviría sobre todo para darlle nobreza a un mundo no que a xente vive e morre na vulgaridade, sen un mínimo de grandeza.
Para defender esta última tese, sacou un papel do peto da chaqueta raída e leu unha colección de mortes recollidas dos periódicos ao longo dun ano, excluídos os accidentes de tráfico, os suicidios e os drogaditos: cinco mortos atragoados á … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 11, 2017 | Marxe
Cando falei aquí, haberá cousa de dous ou tres días, do conflito que enfronta a Alfredo Bryce Echenique cunha familia peruana que se sente inxustamente tratada nunha novela, un amigo recordoume o desgusto que tivo por un asunto semellante o escritor ourensán Julio V. Gimeno. Este home, que arruinou un premio de novela porque o gañnou nas catro primeiras veces que se deu, tiña unha tendencia irrefreable a provocar desgrazas. A pesar de todo, ou precisamente por iso, nunca deixou de ser un grande humorista.
Cando publicou a novela Jimmy, tu tío te espera, na que o protagonista é un norteamericano que responde polo nome de Jimmy Castiñeiras, apareceu un señor de Granada moi ofendido. Eu lin a carta e recomendeille a Gimeno que non lle fixese caso, entre outras cousas porque o querelante se chamaba Santiago Castiñeiras.
De resultas da correspondencia que o novelista mantivo con aquel home, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 10, 2017 | Marxe
Como xa saberán moitos lectores, Paulo Paiakan, aquel indio brasileiro que foi presentado ao mundo como un símbolo da pureza ecolóxica, que recibiu premios internacionais de mans das máis prestixiosas organizacións dedicadas á defensa da natureza e que chegou a converterse na bandeira da loita pola salvación do Amazonas, parece que está escapado da xustiza, presuntamente por violar a unha rapaza branca e intentar matala. A notica percorre agora o mundo como ese calafrío de medo que ás veces nos percorre o sarrizo ata poñernos os pelos de punta. Ninguén esperaba unha nova tan brutal como esta. A acción de Paiakan está salpicada ademais de detalles morbosos que a fan aínda máis repugnante.
En primeiro lugar, a vítima é unha mociña de dezaoito anos que estaba aprendéndolle a ler ás fillas do cacique. En segundo lugar, a violación, na que participou tamén a muller do indio, foi un acto salvaxe … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 9, 2017 | Marxe
A un compañeiro meu de escola, que agora se chama José, cando o bautizaron quixéronlle poñer General Moscardó. Oínllo contar a don Cesáreo, o cura da parroquia, que explicaba o esforzo que lle custara convencer o pai da criatura de que aquel non era nome de persoa. O bo do home estaba tan entusiasmado co heroe do Alcázar de Toledo que non se resistía á idea de perpetuar no seu fillo unha historia tan gloriosa. Finalmente, o señor abade conseguiu que a cousa quedase en José, que era o nome de pía do xeneral.
Por certo, que no Alcázar naceron unha nena e un neno durante o asedio. Eu oínlle contar a este último os traballos que pasou, xa cando era mozote, para evitar que os casasen. Finalmente, cada un tirou polo seu sitio: el acabou no exército, pero expulsado e encarcerado por rebelde, e ela como ama de casa. … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 8, 2017 | Marxe
O mércores pola noite, xa de madrugada, púxenme a ver na televisión un dos últimos noticiarios para coñecer o que sucedera no mundo durante o día. Coma sempre, as noticias tiñan todas o mesmo sentido tráxico habitual: a guerra en Iugoslavia, a contaminación dos alimentos, os secuestros cotiáns en Colombia, o asasinato a tiros dun presentador en México, incluídas as imaxes macabras do rostro da vítima destrozado polas balas, e algunhas desgrazas máis de menor entidade. Estiven esperando por esa pequena noticia que os responsables destes programas introducen ao final, quizais para aliviar a tensión, pero non chegou.
A non ser que se entendese por tal unha breve reportaxe, lida pola presentadora en ton festivo, sobre un gordo americano que tomou a decisión radical de deixar a gordura. Na pantalla apareceu entón un home de cincocentos quilos de peso, incapaz de moverse polo propio pé, enchufado a un tubo de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 7, 2017 | Marxe
Había na miña vila un home que presumía de malo, aínda que eu penso que non o era. Para manter a imaxe que quería transmitir de si mesmo, consciente ou inconscientemente, contaba horrores da súa vida e púñase de malvado, case de monstro demoníaco e sen entrañas. Por exemplo, dicía barbaridades dos seus pais, xa mortos, aos que situaba ardendo no inferno, o cal contrastaba coa fama que tiveran en vida ambos os dous de seren moi boa xente. Un barbeiro que coñecía mellor que ninguén a este afeccionado a ruín, aseguraba que se trataba dunha táctica premeditada, que lle permitía, entre outras cousas, non pagar a contribución ás festas, nin ir á misa, nin poñer a bandeira no balcón o día do Corpus.
Durante anos, eu recei por el, coa esperanza de que Deus lle perdoase os seus pecados e o trouxese ao camiño do ben. Para min, encomendalo … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 6, 2017 | Marxe
Estiven lendo nunha revista americana algunhas historias relacionadas cunha figura xurídica que ignoro se existe aquí, aínda que supoño que debe haber algo parecido, pois no fondo non se trata máis que dunha ofensa. A primeira é moi simple: a unha señora gorda e pequena chamáronlle hipopótamo no traballo, o cal motivou unha denuncia diante dun tribunal de xustiza. Polo que me pareceu entender, a muller non se queixaba do insulto que podía haber no dito, senón do dano psicolóxico que lle causara a nomeada que lle dirixiron. Non creo que se tratase dun formalismo legal, porque entrou chorando no xulgado.
A segunda das historias é bastante diferente. Como protagonista, aparece tamén unha señora, aínda que de características moi distintas da primeira. En vez de gorda, delgada; en vez de hipopótamo, gacela. ¿Como se pode, entón, ofender a unha muller desta condición valéndose do seu físico? Non parece fácil, por … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 5, 2017 | Marxe
No verán de 1981, levei a Ramón Piñeiro a presenciar en Suecia, no mes que el pasou entón naquel país, un espectáculo deportivo. Non se trataba de ningún acontecemento importante, senón dunha sinxela exhibición escolar. Os nenos que aprenderan a nadar na academia municipal de natación facían demostración das súas habilidades e recibían os diplomas correspondentes. A presenza naquel festival era obrigada para min por razóns familiares, e a de Piñeiro tiña que ver coa súa coñecida amabilidade.
Nun momento da velada, unha fermosa meniña loura púxose tan nerviosa que non conseguía avantar nin un metro, por máis que movía os brazos e as pernas con enerxía e con rabia, case con desesperación. Un socorrista achegouse discretamente a ela e acompañouna ata o final, só para que a rapaciña se sentise tranquila.
Mentres a nena sufría, o primeiro clasificado foi un pequeno de aspecto gracioso, extrovertido e simpático, que saudou … Seguir leyendo
