por amarxedotempo | Jun 27, 2012 | Marxe
A primeira vez que estiven en Trieste, hai xa bastantes anos, baixei do coche nas inmediacións dunha praza que me fixo pensar que me atopaba en Portugal: a Praza da Unidade de Italia. En realidade era como se aquilo fose a Praza do Comercio de Lisboa. É que Trieste non se parece nada ao resto de Italia. Nin sequera nos tolos, que alí son diferentes. Carecen do aspecto acelerado que teñen os dementes en Bolonia ou en Florencia. Son uns tolos tristes, amurriados ou durmidos nas esquinas dos cafés.
Trieste ten dado uns tipos notables, como aquel comerciante chamado Ettore Schmitz, que fabricaba pintura para barcos, o cal o levou a estudar inglés con vistas á exportación. A casualidade quixo que o seu profesor fose James Joyce, o cal o converteu nun escritor coñecido en todo o mundo polo pseudónimo de Italo Svevo.
O feito de que nacese en Trieste … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 26, 2012 | Marxe
No porche da casa, entre as madeiras que serven de soporte ás tellas que o cobren, hai tempo que vive un paxaro. Non sei nin quen é nin como se chama. Deduzo razoablemente, polo pouco espazo que ocupa, que se trata dunha cousa pequeniña, apenas uns poucos centímetros de vida precaria, pero non sei nada con certeza. Cada vez que abro a porta ou me achego a esa parte do xardín, escoito un bater nervioso de ás e unha fuxida precipitada, non de ladrón atrapado in fraganti, senón de alguén que teme pola súa vida. Nesas circunstancias, como moito, nunca conseguín ver máis que unha mancha no aire. De maneira que iso é todo canto podo dicir.
A min agradaríame ser amigo deste paxaro, sen pedirlle nada a cambio, por suposto, nin sequera que me cantase un pouco. Estes animais gústanme porque si, canto máis pequenos, mellor. En Suecia, nos … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 25, 2012 | Marxe
Houbo tres ou catro días, aí atrás, que cando ía pasear á praia polas tardes, á caída do sol, un can púñase ao meu lado e facía comigo o percorrido. Era un can normal, de raza doméstica, non distinguida, pelo escuro e alzada respectable. De carácter pareceume tranquilo, incluso algo pachorras, aínda que non parvo. Non conseguín, non obstante, falar con el. Intenteino a primeira vez que o vin, pero non me fixo caso. Limitábase a acompañarme en silencio, moi preto de min, tanto que, visto de fóra, eu ben podía pasar polo seu dono.
Cheguei a pensar se podía ser un animal abandonado, pero non tiña esa traza: gordiño e mantido, mesmo ben aseado, parecía vir de boa casa. Pasoume tamén pola cabeza a idea de que fose un bicho con vicio, deses insaciables, que se volven consumidores e pedinchóns, aínda que tampouco me deu motivos para iso.
Unha … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 24, 2012 | Marxe
Unha velliña laponesa de Noruega conseguiu o outro día realizar o soño da súa vida: atopar e enterrar dignamente a cabeza do seu avó. Trátase dunha historia longa e complicada, que se inicia no século XIX, cando o seu antepasado foi condenado a morte e decapitado. Nese momento, aquel home perdeu a cabeza dobremente, pois ademais de separarlla do resto do corpo mediante un tallazo brutal no pescozo, foille confiscada polas autoridades, que a entregaron á universidade de Oslo, onde algúns científicos andaban daquela moi preocupados en descubrir se a orixe da poboación escandinava, que talvez eles chamarían raza, estaba nos laponeses.
Atopar a cabeza extraviada non foi fácil, máis que nada pola circunstancia de que son moitas as que se gardan aínda na universidade, que é certo que están perfectamente clasificadas, como corresponde a unha institución científica, pero que presentan algunhas dificultades e ofrecen bastantes puntos escuros. A velliña … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 23, 2012 | Marxe
Onte collín un avión en Tijuana, na Baixa California, e vin para Guadalajara, invitado polo Consulado Xeral de España, para dar unhas conferencias e participar nuns encontros con escritores mexicanos. Alegroume ver na lista destes últimos a Fernando del Paso, de quen lin con devoción, hai xa bastantes anos, unha novela espléndida: Palinuro de México. Como non teño que empezar as actividades ata o martes, o cónsul aproveita para levarme dun lado para outro no seu coche e amosarme a cidade.
O contraste entre a Baixa California e Jalisco é moi forte. Alí arriba, na fronteira cos Estados Unidos, abunda o chabolismo e as cidades teñen un aire de campamentos do Oeste, como se aínda estivesen habitadas por aventureiros. Ao entrar no aeroporto de Tijuana dan ganas de botarse a correr e non coller o avión, tan caótico parece todo.
Aquí abaixo semella diferente. Guadalajara é unha cidade fermosa, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 22, 2012 | Marxe
O domingo pasei o día enteiro escribindo un relato. Non é que se me ocorrese ningunha idea especial e que me apetecese construír con ela unha historia, senón que me fixeron un encargo. É dicir, que se trata dunha narración con pé forzado, pois a petición inclúe tamén o tema. Queren que escriba sobre a lenda da Lagoa de Antela, hoxe desecada e convertida nuns inmensos campos de cultivo, pero onde había antes unha cidade asolagada, que cando eu era neno todo o mundo chamaba Antioquía.
Empecei a escribir sen plan fixo, falando primeiro de dous curas. En realidade, o que sucedeu é que, ao pensar na miña terra, viñéronme á memoria uns cregos que coñecín na infancia, un deles xogantín e cazador, vividor e comellón, e outro algo mixiricas, un pouco madamita, de cara esbrancuzada e pelo de rato, moi metido en teoloxías, iso si, sen pasar nunca a … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 21, 2012 | Marxe
A un rapaz veciño que pasou o curso facendo o vago dunha forma excesiva, os pais puxérono agora a traballar na construción. Véxoo saír polas mañás asubiando, co paquete do almorzo na man, coma se fose a unha festa. En realidade vai a unha obra de aquí cerca a dar caldeiros de masa, arrincar puntas das táboas vellas e facer algúns recados para xefes e oficiais. Desde que empezou, ten boa color na cara, non aquela brancura de alma en pena que antes lle daba o aspecto enfermizo dun triste pecador.
Durante o curso, saía da casa máis ou menos á mesma hora, pero víase amurriado, co aire dun paxariño aterecido, co peito metido para adentro e os ollos arrastrados polo chan. Alá polo mes de marzo sorprendino enganchado ao cigarro, supoño que de maneira furtiva, pois adoptaba para fumar unha maña nerviosa e complicada.
De maneira que a transformación … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 20, 2012 | Marxe
En Dortmund vai tanta calor que non apetece saír. Esa foi a razón de que onte estivese no hotel lendo. A iso das dúas había unha visita a unha planta de carbón que se pechou hai sete anos, pero que se conserva como parte da historia da cidade. Apunteime e resultou interesante. Alí traballouse duro, en condicións non humanas. Os letreiros e os avisos estaban en turco e en grego. Chamoume a atención que non estivesen tamén en castelán, tendo en conta que aquí hai unha colonia duns catro mil españois.
Polo visto, residen aquí bastantes portugueses, que non se levan ben cos galegos, segundo contan. Resulta chocante que a xente se ame de dous en dous para odiarse de mil en mil. No noso tren é un dos temas de conversa porque pola circunstancia desta viaxe vense obrigadas a convivir xentes que son inimigas desde hai séculos. Co tempo, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 19, 2012 | Marxe
Onte pola mañá espertáronme as campás da catedral de Tréveris, unha fervenza musical impoñente que agradecín moito. Desde hai anos vivo nun lugar onde ese agradable soar do bronce, tan ligado ás alegrías da nenez, foi substituído nunha capela próxima á miña casa, por unha cinta magnetofónica conectada a un altofalante deses que se utilizan para amplificar a música das orquestras nas verbenas. De maneira que me erguín contento e abrín a ventá para escoitar aínda mellor aquel regalo de Deus.
Despois viñéronme buscar para facer unha excursión polo Mosela, ata a vila de Cochem, a uns oitenta quilómetros, onde hai un castelo tan ben colocadiño no alto dun monte, sobre o río, que se chega a ser un pouco máis fermoso aínda parecería un cromo. Afortunadamente, porque lle falta ese punto é unha marabilla.
O mesmo sucede con Bernkastel, unha cidade pequena, tamén con castelo, rodeada de viñas. As … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 18, 2012 | Marxe
Hoxe teño que ir a San Diego, en California, onde darei unha conferencia na universidade o próximo xoves. É unha viaxe longa, de máis de doce horas, cunha parada breve, para cambiar de avión, en Nova York. Nestas ocasións, o que fago sempre é ler, entre outras cousas porque non podo durmir, que se ría o máis razoable. Confeso que sinto envexa por esas persoas que se acomodan no asento do avión, tapan os ollos cun antifaz e botan un soniño. Se non fose polas caras feas que poñen, sería unha marabilla.
Algunha vez, canso de ler e sen ningunha outra actividade en que matar o tempo, teño imaxinado como se podería deseñar un avión máis cómodo, cun sistema de asentos convertibles en camas. A final, desisto porque me dá a sensación de que podo acabar sendo un dos inventores da pólvora ou o tolo do movemento continuo.
Os avións … Seguir leyendo
