por amarxedotempo | Ago 6, 2012 | Marxe
Estiven na Feira do Libro Antigo revolvendo nas estanterías das distintas casetas coa esperanza de que se producise, non un milagre, que cada vez resulta máis difícil, senón unha pequena alegría, que tampouco parece fácil. Mentres buscaba, oía o que dicía a xente. Por exemplo, escoitei unha señora que preguntaba se había unha biografía da princesa Diana de Gales e a un señor que quería saber se era posible atopar as obras completas de José Antonio Primo de Rivera. Non había ningunha das dúas cousas.
Por suposto, encontrei algunhas pequenas marabillas, pero tan fóra de prezo que foi igual que se non as encontrase. Curiosamente, ese mesmo día escoitei na radio ao escritor Joan Perucho, bo amigo meu, falando dalgunhas xoias que ten na casa, todas conseguidas por unhas cantidades que hoxe xa non son posibles.
Aínda así, fíxenme con algúns libros interesantes. Por exemplo, grazas ao poeta Ramiro Fonte, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 5, 2012 | Marxe
Como sabe todo o mundo, a revista Playboy é unha publicación americana famosa en todas partes porque publica fotos de mulleres espidas, pero na que tamén aparecen reportaxes interesantes. A pesar de que nos últimos anos baixou dun xeito notable o número de lectores, na actualidade aínda conserva máis de tres millóns de fieis que a seguen mercando. Por outra parte, arredor da revista, unha filla do dono, o célebre Hugh Hefner, a quen lle gusta que lle chamen Hef, montou un imperio económico que permite que o pai, un gandul de 73, rodeado sempre de mozas guapas, gañe case mil millóns de dólares cada ano.
Recentemente, as ventas do grupo Playboy volveron medrar dunha maneira inesperada, o cal fixo que Hef, un botarate que ás veces fala por falar, se atribuíse todos os méritos, entre outras razóns por terse divorciado. En cambio, non pensan o mesmo os accionistas minoritarios … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 4, 2012 | Marxe
Sucedeulle a sir Michael Langford, célebre fotógrafo británico, que o contou nun libro onde explica e comenta algunhas das mellores fotografías que fixo ao longo da súa vida, entre elas unha moi coñecida do violoncellista catalán Pau Casals, na que este aparece tomado de costas durante un concerto. A calidade do retrato, tanto pola composición como pola gama de negros e grises que resultaron ao final, é digna de figurar nun álbum das magníficas fotos que se fixeron nun século no que non foron raros os xenios nin as xentes de talento.
Nunha ocasión, Langford ía pola rúa e de súpeto bateu coa súa foto de Casals, que estaba exposta no escaparate dunha tenda. O que lle chamou a atención non foi o feito en si, senón un señor que se atopaba parado diante, como extasiado, sen moverse e concentrado na contemplación do retrato. Picado pola curiosidade, o fotógrafo preguntoulle … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 3, 2012 | Marxe
Alá polos anos sesenta fíxose famoso en todo o mundo un asasino inglés chamado Ian Brady, autor de varias mortes. Este individuo, que non pesaba máis de cincuenta quilos e tiña un buraco de pel e osos en cada meixela, era un bárbaro. Xa de neno se dedicaba a tirar gatos desde a ventá do piso onde vivía. Logo deulle por estudar, pero nada máis que o libro de Hitler Mein Kampf, que chegou a saber de memoria. Entre as vítimas do tal Brady hai que contar a unha señora á cal tirou dun empurrón por unha ponte, un home a quen lle meteu un tiro na cabeza e un rapaz enviado para o outro mundo cunha navalla na barriga.
Agora leo que Brady aseguraba que a morte non é de color negra, senón verde. Nisto coincide co que teñen declarado outras persoas que sobreviviron a unha execución, como … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 2, 2012 | Marxe
Os periódicos destes días falaron amplamente dun crime que a min sempre me fascinou, aquel que protagonizaron no ano 1952 Christoher Craig e Derek Bentley, dous rapaces ingleses que participaron nun altercado coa policía, nun tellado de Londres, no transcurso do cal morreu un dos axentes. Desde hai tempo, un periodista, John Parris, viña defendendo con argumentos moi serios a tese de que a Derek Bentley o aforcaran sabendo que era inocente. Agora, corenta e cinco anos despois, un xuíz acaba de darlle a razón: aquel mozo de vinte anos de idade, atrasado mental a consecuencia dun accidente, non fixo nada do que lle atribuíron.
En primeiro lugar, nunca pronunciou a frase, que se faría famosa en Inglaterra, incitando ao seu compinche a matar ao policía: “Let him have it, Chris”, algo así como “Dalle o seu, Chris”. Iso foi inventado polos axentes que actuaron de testemuñas. Sacaron a frase … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 1, 2012 | Marxe
Parece que a Berlusconi lle gusta o salchichón. Tamén lle gustaba a Sartre. A Franco, que era parco en todo menos na paixón polo poder, facíalle certa graza a tortilla de patacas, que comía todas as noites, preparada por un cociñeiro da Garda Civil. De Salazar oín dicir que o seu prato preferido eran os ovos cocidos, que pasaba pola gorxa con desgana, enviando de cando en vez pequenos grolos de leite. A Perón vinlle comer eu en Tranquilino, de Madrid, un asado de boi que non debía pesar menos de dous quilos.
Da vida dos personaxes célebres, sempre son máis interesantes estas pequenas cousas que as grandes, é dicir, as que transcenden á opinión pública, que case nunca son certas. Por exemplo, os suecos estaban convencidos de que Olof Palme non fumaba, o cal era verdade de portas a fóra; na intimidade acendía un cigarro noutro.
Os que teñan … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 31, 2012 | Marxe
Confeso que nunca sentín simpatía por Gertrude Stein, aquela señora inmensamente gorda que foi amiga de tantos artistas e escritores alá polos anos vinte, en París. Era un pouco sabichona e bastante suficiente. De Ezra Pound fartouse de facer bromas porque un día lle rachou un butacón ao sentar. A Hemingway pretendía dirixilo como escritor, dicíndolle o que debía facer e o que non. Ela mesma se tiña por un xenio, aínda que en realidade non era máis que millonaria e caprichosa. Picasso fíxolle un bo retrato.
Con Joyce tamén houbo algúns problemas. Parece ser que este lle tiña un medo enfermizo aos cans, o cal é frecuente e non debe constituír ningunha deshonra. Pois Gertrude Stein facía grazas a custa do novelista irlandés, creo que por causa de que, un día, este último se subiu a unha cama para protexerse dun canciño que lle ladraba.
Hai anos, paseando en … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 30, 2012 | Marxe
O outro día, nunha cea de amigos que tivemos en Ourense, un portugués contounos unha pelexa na que participara unha semana antes, cando un delincuente entrou nunha casa da aldea onde vive, preto de Chaves, e matou a coiteladas a unha neniña de poucos anos. Varios homes saíron en persecución do asasino, armados con escopetas e pistolas. Quen o localizou no monte foi o noso amigo, que se botou a el para prendelo e entregarllo á policía. Coa furia, non se decatou de que o bárbaro medía dous metros.
E por riba pesaba máis de cen quilos. Na loita, unha pistola ía e viña da cabeza dun á cabeza do outro, agarrada ao mesmo tempo polas mans de ambos os dous. Nos longos minutos que durou a pelexa, a morte ou a supervivencia do xusticieiro dependían da forza que tivese para evitar que o outro apretase o gatillo.
Conseguiuno, pero … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 29, 2012 | Marxe
Contáronme uns amigos que en Madrid hai tres señoras coñecidas, xa algo metidas en anos, desas que saen nas revistas e nalgúns programas de televisión sen motivo especial, por calquera cousa, que fixeron a cirurxía estética co mesmo médico e agora parecen irmás. Se a historia é certa, como me aseguraron, supoño que as vítimas tratarán de evitar atoparse en festas por temor ao ridículo, pois debe ser bastante peor que verse nunha recepción ou nunha voda ou nun baile con idéntico vestido, idéntico bolso e idénticos zapatos.
Onte pola tarde, cando estabamos falando do asunto, un dos contertulios amosou a súa estrañeza pola manía que hai agora de estirar a pel, quitar engurras e poñer mofletes. Mentres dicía a súa opinión, un albanel que reparaba unha fenda nun muro, apenas a dous metros do porche onde tomabamos o café, soltou unha sentenza que eu non entendín ben, pero que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 28, 2012 | Marxe
Escribo sentado no porche da casa, ao aire libre, cunha cervexa fría ao alcance da man e unhas pequenas peperetadas nun prato, que me acaban de poñer en riba da mesa para que entreteña o apetito mentres fago este artigo. Á miña beira, a cadela dorme tranquila, roncando un pouco máis da conta. Das casas velliñas chegan os berros dos rapaces e as rapazas que se están bañando e que montan un barullo simpático e vital, no que o estrondo dos chapuzóns ao entraren de cabeza na auga me produce algo de envexa.
Por un momento ergo a vista do que estou facendo e póñome a mirar para o aire, sen pensar en nada, polo puro pracer de papar a mosca. Alá enriba, perdidas na altura azul do ceo, a moitos metros, vexo dúas aves que voan con lentitude e maxestade, asexando cara á terra, quizais á procura dalgún bicho … Seguir leyendo
