por amarxedotempo | Ago 26, 2012 | Marxe
O outro día ceamos cuns amigos, sueca ela, el madrileño, que teñen unha casiña de vacacións no val de Tebra. Veñen desde Madrid todo canto poden, e poden sempre con seguridade na Semana Santa e no verán. Os dous están de acordo en que cando se xubilen, dentro duns anos, vivirán aquí de maneira permanente. A ela, isto recórdalle a Suecia incluso nun aspecto que a min me deixou sorprendido: que as cousas funcionan bastante ben. Hai tendas por todas partes, as estradas son cada vez mellores e a xente parécelles amable. Ademais de todo iso, está o clima: nin calor abafante nin frío intenso, un xusto pasar que se parece ao ideal.
Confeso que esta amiga da que falo é unha das poucas suecas que coñezo, das que viven neste país, que non fala mal del. Tratándose dunha muller culta, intelixente e refinada, a súa actitude ten máis valor. … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 25, 2012 | Marxe
Unha tarde dun mes calquera do ano 1931, o fotógrafo inglés Cecil Beaton asistía a unha festa nun piso elegante de Hollywood. Ía vestido con chaqueta branca, pantalóns curtos de pel de serpe tamén brancos, igual que os calcetíns e os zapatos, que eran da mesma color. Unha roupa non menos extravagante que as gasas e o polisón feminino de color rosa que utilizara uns anos antes en Cambridge, no transcurso dunha reunión social organizada para celebrar unha graduación académica.
Gustáballe chamar a atención. Na festa de Hollywood, unha muller guapísima achegouse a el e entregoulle cun sorriso adorable unha flor que acababa de coller nun floreiro. Cecil quedou marabillado: tres anos antes, desgustado porque esta mesma muller non o quixera recibir para facerlle unhas fotos, chamáralle maldita zorra no seu diario.
Era Greta Garbo. A pesar de que a ela non lle gustaban os homes e a el non … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 24, 2012 | Marxe
Pasei o día de onte estribillando coas cámaras vellas, todas elas de fol (para aqueles ós que lles soe raro esta palabra, direilles que esa é a única forma correcta de dicir en galego o que se chama «fuelle» en castelán), adquiridas en tendas fotográficas e anticuarios de media Europa. O que máis me chama a atención son dúas cousas: en primeiro lugar a súa beleza e o seu deseño; en segundo, a robustez e a calidade dos materiais empregados, o mesmo dos metais que as lentes ou os cromados, impecables a pesar dos anos transcurridos.
Hai, sen embargo, outro pensamento que se sobrepón a estes. Penso nos seus antigos propietarios. Por exemplo, nesa persoa que no ano 1930, nalgunha cidade do centro de Europa, mercou a Voigtländer Jubilar, agora no meu poder. Non me costa evocar a felicidade do momento, pero tampouco a vida do seu dono. Seguro que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 23, 2012 | Marxe
Cando George Bush foi elixido presidente dos Estados Unidos, eu estaba en Nova York e seguín con bastante interese a campaña electoral a través da televisión. Unha noite, antes de ir durmir, escoitei unha señora do Partido Demócrata, intelixente e guapa, moi simpática, duns cincuenta anos, meténdose con sarcasmo co candidato republicano. Entre as moitas maldades que dixo del, unha foi que nacera cunha culler de prata na boca; a outra, moito máis ruín, que Bush sempre lle producira a impresión de ser un deses mozos que aparecen nos bailes da universidade e do que moitas estudantes din: “Ogallá que non me saque a bailar”.
Non sei se o fillo daquel home, que agora aspira a ser presidente dos Estados Unidos como o seu pai, lles produciría ás súas compañeiras de universidade esa mesma impresión. Se xulgamos polas enquisas, non parece que fose así: en xeral, Bush fillo cae ben, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 22, 2012 | Marxe
Na noite do martes reunímonos en Vigo un grupo de amigos e amigas para cearmos xuntos. Facémolo varias veces todos os veráns. O motivo é aproveitar a estancia de Gonzalo Torrente Ballester nestas terras do sur de Galicia para poder falar con el, aínda que despois suceda sempre o mesmo, que el é quen menos fala de todos nós. En cambio, escoita con moita atención, incluso o que se di no extremo oposto ao lugar que ocupa. Quen non o coñeza ben pode pensar que está ausente. Mentira. Non se lle escapa unha mosca.
A novidade da cea do outro día foi que, cando o reloxo pasaba bastante da unha da mañá e os comensais empezabamos a pensar en ir durmir, Torrente arrincou a cantar tangos e produciuse unha especie de milagre. Despois de cinco horas de xuntanza, os rostros recobraron a frescura do comenzo e xa ninguén quería marchar.… Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 21, 2012 | Marxe
Un veciño da miña vila quere que lle escriba a biografía do seu pai, un home do que teño falado aquí algunhas veces. Parece que pretende darlle unha sorpresa, agora que vai cumprir non sei cantos anos, pero a verdade é que me vai ser moi difícil compracelo, porque eu non sei a vida deste señor. Con todo, quedou en enviarme os datos, é dicir, os nomes dalgúns antepasados, as datas de nacemento, quizais algúns recordos doutra xente. Cando teña ese material no meu poder, verei se podo redactar uns folios que lle sirvan.
O que eu podería contar deste meu veciño non é moito. Agora acórdome, por exemplo, que cando os rapaces estabamos xogando ao fútbol na estrada de Madrid, pola que transitaba un camión só de cando en vez, este home facíanos rabiar, pois sempre que pasaba por alí, dáballe un punteirazo á pelota para mandala ás quimbambas.… Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 20, 2012 | Marxe
Alá polos anos setenta, na Praza Maior da cidade sueca de Halmstad, onde teño pasado case todos os veráns desde os comezos daquela década, asistín un día a un mitin político de Gösta Bohman, un dirixente conservador duro, intelixente, irónico e sarcástico. Subido no alto da cadeira dunha terraza próxima, falaba, micrófono en man, para dúas ducias de persoas, eu entre elas. Vestía camisa a cadros de traballador, pantalóns vaqueiros e sandalias, unha indumentaria que contrastaba cos seus portes suaves e distinguidos.
Unha parte do seu discurso foi destinada a combater a Olof Palme, o primeiro ministro socialista, un home querido e popular, a quen probablemente votaría a maior parte da xente que naqueles momentos paseaba pola praza sen facer caso do líder da dereita. No rostro deste había un xesto como de escepticismo e resignación.
Ao rematar a súa intervención, Bohman baixou da cadeira, deulle un bico a unha … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 19, 2012 | Marxe
Parece ser que o pasado día 6 de xuño, segundo leo no New Yorker, o avión presidencial norteamericano, coñecido como Air Force One, desapareceu das pantallas de radar cando sobrevoaba o estado de Nova Jersey. A noticia publicouse nun importante periódico nacional ao día seguinte e nela recordábase que era a segunda vez que sucedía este percance durante a primeira metade do ano. A palabra elixida para dar conta do efecto producido nas pantallas, nas que o sinal do avión se foi difuminando pouco a pouco, como un fantasma, era “misteriosamente”. Como veremos, esta palabra ten un significado especial en América.
Segundo relata Edward Jay Epstein, cando un avión desaparece dos radares misteriosamente, na cultura televisiva do seu país quere dicir que iso se debe sempre a un proceso de abdución por parte de alieníxenas. O que fan estes entón consiste en substituír os pasaxeiros do avión por réplicas … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 18, 2012 | Marxe
Nestes días de vacacións, como hai pouco que facer, un perde o tempo de calquera maneira, que é unha forma sensata de vivir. Onte pola mañá, por exemplo, pasei bastante tempo observando o can e o gato, que, tal como establece o tópico, non se entenden nada ben. Polos anos que conta, o gato empeza a ser señor e xa non ten moitas ganas de broma, de maneira que o del consiste en deitarse comodamente nunha das cadeiras que hai fóra da casa, botar unha sonatiña e que o deixen en paz ata a hora de comer.
Ao can, en cambio, como aínda é novo, gústalle xogar e aproveita calquera ocasión para montar pequenas troulas, sempre inocentes. Abóndalle coller un pau e achegarse a un para que llo quite, que llo tire lonxe e volver empezar. Cunha diversión tan parva non consegue case nunca colaboración humana. Entón acode ao gato.… Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 17, 2012 | Marxe
Nunha revista americana leo a noticia de que unha señora garda na súa casa as cinsas de Abraham, que lle comprou a uns italianos nunha cifra millonaria. Supoño que os vendedores deberon ser os mesmos individuos que alá polos anos sesenta lle colocaron a vara de Moisés a un cliente, tamén nos Estados Unidos. Foi unha operación organizada pola Mafia siciliana, denunciada no seu día pola prensa, que descubriu un negocio de grandes dimensións montado arredor da inocencia, as reliquias e os milagres.
Daquela, sóubose que unha das fontes do tinglado eran as vendaxes que supostamente serviran para tapar os estigmas que laceraban os pés e as mans do famoso Padre Pío. A Mafia exportou entón miles de metros perfectamente manchados de sangue, pero non saída das veas do frade, senón dos pescozos dunhas galiñas.
Os mafiosos, que ao principio só fabricaban imaxes de santos, cando viron o que se … Seguir leyendo
