por amarxedotempo | Jul 14, 2017 | Marxe
Nunha aldea próxima a Xinzo de Limia escoitei, hai xa moitos anos, o primeiro pranto do que teño memoria. Era o morto un rapaz novo, compañeiro meu de xogos, que morrera a consecuencia dunha infección provocada pola extracción dunha moa con flegmón. O día do enterro, no momento en que sacaban a caixa co morto da casa, un grupo de mulleres vestidas de negro, colgadas dun balcón de madeira, empezaron a dar uns alaridos sobrecolledores, como se un lobo enorme e negro lles estivese comendo o corazón.
Pasado o primeiro momento de sorpresa, coa angustia aínda metida no corpo, decateime de que aquelas mulleres dicían frases dunha comicidade absoluta. Unha delas falaba duns pantalóns que lle fixeran ao rapaz había aínda pouco tempo e que case non tivera tempo de estrealos. Outra dixo que ao finado lle gustaba o flan.
Espectáculos así vinos despois moitas veces, sempre co mesmo tipo … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 13, 2017 | Marxe
No artigo de onte falaba desa ramiña que trouxen de Suecia e que, polo visto, serve para predicir o tempo. O caso foi que o domingo, despois de cear, saín pasear polo xardín coa intención de darlle as boas noites á mazá, que non a vira en toda a xornada, xogar un pouco cos cans, que estes días teño a impresión de que se senten algo desamparados, pois non están os rapaces na casa, e mirar o ceo, que se vía estrelado e claro, moi fermoso. Nese momento acordeime tamén da ponla e fun ver como se atopaba, ou sexa, se miraba cara arriba, sinal de bon tempo, ou miraba cara abaixo, proba inequívoca, segundo a folla das instrucións, do contrario.
Estaba caída cara abaixo, pero moito, case como pendurada. Se digo a verdade, tiña un aspecto triste, igual que se toda a ramiña fose unha lágrima. No momento, cheguei … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 12, 2017 | Marxe
Teño unha veciña que se parece a San Francisco de Asís. Non o digo polo físico, porque ela é unha rapaza bonita e el non sei como podía ser, senón polo amor aos animais, que niso coinciden. Hai catro ou cinco días, pola noite, cheguei á súa casa, invitado polos pais para cear, no momento en que lle acababa de morrer unha periquita, vítima dun ovo que se lle atravesou. Levaba varias horas aplicándolle os remedios que lle dixera o veterinario, pero non puido facer máis. Retirouse a chorar en silencio e á parte, de verdade.
Xa de nena, amosaba este amor franciscano polos bichos. Cos nosos cans, pasouno moi ben, pero tamén cos gatos, incluso cos que non teñen dono, que abundan bastante aquí, no noso barrio. Na casa, en cambio, nunca lle permitiron fauna maior, de maneira que se tivo que contentar con paxariños e pequeñeces semellantes.
Esta … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 11, 2017 | Marxe
Onte seguín na primeira canle da televisión sueca un interesante programa sobre o paro. Interesante para min, non tanto polos argumentos empregados, que me pareceu que xa coñecía, como pola situación creada no estudio. Durante o tempo que durou o debate, escoitei cousas que xa tiña escoitado en España, cunha divertida diferenza: quen acusa aquí da catástrofe son os socialistas, que están na oposición, mentres que os acusados son os políticos conservadores, responsables do gobernó e polo tanto do paro.
O parecido chegou incluso a ter un marcado aspecto cómico cando un experto en cuestións económicas, militante do partido socialdemócrata, lle dixo a un político da dereita que as políticas liberais había tempo que fracasaran definitivamente en Europa e América.
O mesmo, só que en sentido contrario, que os conservadores afirmaban en España durante a última campaña electoral, é dicir, que a política socialista estaba en regresión, de forma definitiva, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 10, 2017 | Marxe
Onte, mentres buscaba unha hamaca no xardín para unha rapaza que me tiña que facer unhas fotos, un dos cans da casa atacou ao outro cunha furia que parecía humana. Meteulle os dentes no pescozo e non había maneira de obrigalo a soltar. Como os rotweiler fan unha presión na mandíbula equivalente a varios centos de quilos, resultaba case imposible todo intento de resolver a cuestión pola forza. Despois duns minutos de loita desesperada, eu conseguín acertarlle cunha patada na boca ao agresor e salvar a vítima.
O peor non foi a escena, dunha violencia sobrecolledora, senón a irrupción dun imprevisto ata agora difícil de imaxinar. De repente, uns cans que se levaron sempre como irmáns, que se facían aloumiños, que andaban brincando alegres e felices pola herba, convertidos, polo menos un deles, nun monstro disposto a matar.
Non me vai ser fácil esquecer o que vin. Quero dicir que, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 9, 2017 | Marxe
Hai uns días chamáronme de Zürich, desde a redacción da revista du, na que xa colaborei anteriormente, para pedirme que lles faga un artigo sobre o caldo. O señor co cal falei, que alternaba francés con inglés, dicía en cambio a palabra “caldo” en español, pero cunha pronunciación tan rara que eu lle entendía “carro”. Desa maneira, durante un par de minutos, a conversa converteuse nun disparate, como eses diálogos imposibles e cómicos que se producen a veces entre xordos. A cousa aclarouse cando eu lle preguntei se falabamos de carros tirados por bois e vacas ou tamén dos carriños que arrastraban os burros, os cabalos e as mulas e mulos.
Nese momento, fíxose un silencio e ao cabo duns segundos o meu interlocutor faloume “do caldo ese das verzas”. Confeso que foi un alivio para min, pois non acababa de entender que podería escribir sobre o carro, a … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 8, 2017 | Marxe
Só coñecín un individuo que recoñecese que lle gustaba ser malo, se era iso ao que el se refería cando dicía que lle encantaba ser cabrón. Practicaba con acerto, e ás veces mesmo con graza, a arte da pendencia, esa forma tabernaria do humor que algúns identifican cos complexos ou o resentimento. O mal bicho aquel elixía convenientemente as súas vítimas, case todas desa especie infeliz que habita nos bares polas noites e que acaban sendo o branco de todas as risas. Unha vez establecida a distancia abusiva da vantaxe, empezaba un labor pesado de acoso que case sempre remataba cunha vitoria contundente, a non ser que un error de cálculo acabase tamén en labazadas.
Destas últimas, o susodito levou unhas cantas, case sempre merecidas, se é que algunha vez se poden merecer castigos corporais a cambio de palabras. Pola contra, dar deu poucas, porque era covarde, pero seguro que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 7, 2017 | Marxe
Esta Moscova de agora non se parece nada á que eu coñecín hai algúns anos. Converteuse nunha cidade moderna, chea de vida, fermosa, coas terrazas abarrotadas de xente. Desde logo, aquí non se ve a pobreza que se vía en San Petersburgo. Sen embargo, non todo ha ser de color rosa, supoño. Falo de Olga, por exemplo. Non a coñezo de nada, pero escoitei a súa voz. Estaba eu a punto de durmir cando soou o teléfono e unha voz suave díxome: “Chámome Olga, teño 19 anos, son moi guapa e se queres podo subir ao teu cuarto”.
Deille as grazas e as boas noites e colguei. Dez minutos máis tarde, alguén, supoño que ela, estivo petando na porta do meu cuarto. Vese que conta con permiso especial, porque no hotel hai varias vixiantes por planta que controlan todo. Iso quere dicir que esta rapaciña aluga o seu corpo por … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 6, 2017 | Marxe
Era un señor grande, máis que alto, non moi gordo en conxunto, pero cun estómago abombado e prominente. Atopeino onte pola mañá, sentado nunha terraza na praia de Beluso, consumindo unha xerra de viño branco cun grupo de homes e mulleres, todos con aspecto de xente contenta en vacacións. Ía vestido de maneira informal, pero pouco elegante, máis ben en plan brégolas, que é como lle chaman na miña terra ás persoas desaliñadas. De aspecto, tiña o pelo escaso e branco e unha cara rubicunda, como acabada de fregar.
Dicía tantas barbaridades que non sei como el mesmo non tomaba a precaución de falar en voz baixa. Medio en broma, medio en serio, o cal non resultaba fácil de averiguar, soltoulle unhas cousas tremendas á súa muller, todo por causa duns ovos fritos. É dicir, unha pelexa doméstica ventilada ao aire libre sen pudor.
Daba a sensación de que o … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 5, 2017 | Marxe
O sábado pola noite, despois de cear no espléndido comedor do Museo Nacional, ao saír á rúa, unha noite branca, co ceo brillando como unha inmensa bóveda de cristal, facía adiviñar a maravilla azul do domingo. Amenceu un día perfecto, un pouquiño caloroso de máis, pero ideal para facer algunha excursión polos arredores de Estocolmo. Achegámonos ata a illa de Lovön, no lago Mälaren, onde se atopa o pazo de Drottningholm, unha xoia arquitectónica do século XVIII que desde hai case vinte anos serve de residencia aos reis actuais de Suecia. Un paseo polo parque dispuxo os corpos para o xantar que fixemos despois: un bo salmón.
E xa que falamos de salmón, digamos que a gastronomía sueca, sen ser moi variada, resulta exquisita. Os meus amigos están encantados co pan, cos arenques, coas albóndigas e cos postres elaborados a base de froita natural, na que non faltan nin as … Seguir leyendo
