por amarxedotempo | Jul 4, 2014 | Marxe
San Petersburgo segue sendo unha das cidades máis fermosas do mundo. Mellorou bastante, en moitos aspectos, desde a última vez que a vin. Está máis limpa, hai moitos monumentos restaurados e nótase máis animación na rúa. En contra, o tráfico medrou como en calquera cidade occidental, os novos condutores son algo tolos e a vida encareceuse radicalmente. Percíbese a golfería, sobre todo entre os taxistas, que estafan canto poden, e a desorganización.
Onte, por exemplo, non había manteiga no hotel para almorzar. Con todo, o máis divertido foi o que lle pasou á escritora alemá Felicitas Hoppe, que pediu un segundo café. A cambio recibiu unas palabras desabridas, en ruso, por parte da camareira, que foi chamar o xefe en plan acuseta. Cando este chegou con cara de furia, botoulle unha bronca nun inglés que case non se entendía por malo, pero do que quedaron clarísimas as últimas palabras, pronunciadas … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 3, 2014 | Marxe
Hai anos, un día escoiteille unha conferencia ao doutor Cabaleiro Goás, eminente psiquiatra de Ourense, que aquela tarde falaba sobre os efectos da emigración nos nenos. O asunto non me era descoñecido, pois na miña casa vivía unha nena pequeniña e preciosa, filla dunha señora que traballou cos meus país durante moitos anos e que un día decidiu xuntarse co seu home, que daquela residía en Cambridge. A rapaciña andaba sempre agarrada ás saias da miña nai, como se o mundo fose puro terror.
Na súa conferencia, o doutor Cabaleiro puxo moitos exemplos dos estragos que a emigración estaba causando: depresións, inadaptacións, neuroses… De todos os casos que citou, houbo un que me quedou para sempre na memoria. Foi a historia dun neno que lle dixo a outro: “Se me queres, douche unha peseta*”.
Onte mesmo lin neste periódico que un individuo lle pediu a outro medio millón de pesetas** … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 2, 2014 | Marxe
Como dixen onte, o tempo aquí en Estocolmo é magnífico: unha combinación ideal de sol e brisa que permite gozar dos praceres do verán sen pasar necesariamente polo inferno. Iso déixanos pasear e ver a cidade con calma, unha actividade que nunca defrauda, sobre todo porque se trata dunha das urbes máis fermosas de Europa. Quen chega a ela por primeira vez queda sorprendido, en primeiro lugar, da súa riqueza monumental. Despois chámalle a atención a configuración urbana dunha aglomeración asentada sobre máis de vinte mil illas, unidas entre si por pontes e túneles. Por último, todo o mundo se sorprende da calma que se respira na rúa.
Un pode viaxar polo continente dun lado a outro sen notar demasiados contrastes, como ocorre cando se pasa de España a Francia, ou de Francia a Alemaña. Coas diferenzas inevitables, especialmente no que respecta ao nivel de vida, a sensación que se … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 1, 2014 | Marxe
O automóbil máis bonito do mundo vino eu en Xinzo de Limia, alá polos anos cincuenta. Pertencía a un emigrante da vila en vacacións, retornado do Brasil, onde era propietario dun banco e non sei cantas riquezas máis. Acendía as luces cando se abrían as portas e deixaba apampanados a rapaces e maiores, que en cuestión de coches nunca viramos nada semellante. Non recordo a marca, pero era daquela clase retórica e ampulosa que a xente chamaba, nunca souben por que, haigas. Foi o acontecemento do verán.
O coche quedou destrozado pouco despois, cando dous mozotes, un deles parente do propietario, subiron con el por unha árbore da recta de Sandiás. De resultas daquel accidente desgraciado, morreu o Nolico, que era o perruqueiro que me cortaba o pelo e que ademais era tamén o pai dun compañeiro meu da escola.
Desde entón, os coches raramente me chaman a atención … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 30, 2014 | Marxe
Onte comín cunha amiga, profesora nunha universidade americana, que durante o xantar me estivo falando con graza e intelixencia dalgúns aspectos pouco coñecidos da vida naquel país. Por exemplo, da desgraza de ter un dente feo. Esa circunstancia, que aquí non pasa de ser un insignificante problema estético, pode converterse alí nun grave inconveniente existencial. Unha persoa cunha dentadura pouco coidada non ten demasiadas probabilidades de pasar con éxito unha entrevista para conseguir traballo.
Nesa clase de probas, todos os candidatos saben que son decisivos os primeiros trinta segundos, unha fracción de tempo insignificante que pode condicionar toda unha vida. Así o aseguran, parece que con bastante fundamento, os manuais que entenden destas cousas. Naturalmente, eses libros son consultados como axuda e son moitas as persoas que seguen as recomendacións que ofrecen.
Parece que está demostrado que unha man fría, inocentemente entregada no momento do saúdo inicial, pode converterse nunha … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 29, 2014 | Marxe
O día que cheguei á cidade de Guadalajara, en México, no que antes se chamaba Nueva Galicia, o cónsul de España tíñame preparada unha entrevista cun senador mexicano. Pola noite, antes de retirarme a durmir, avisoume de que almorzariamos os tres xuntos ás nove da mañá. A miña sorpresa foi descubrir que o restaurante do hotel estaba abarrotado de xente, igual que se fose a hora do xantar, comendo todos de coitelo e “tenedor”, ou garfo, que é como se debe dicir en galego correcto. Non coñecía eu este costume daquel país. É nesas reunións onde se fan os negocios ou se levan a cabo encontros políticos.
Normalmente, non falta a música: piano nos lugares máis elegantes; mariachis e outros folclores nos sitios máis populares. Como sucede en tantos países do mundo, tamén alí se confirman os tópicos. México é moi musical, demasiado para o meu gusto, pois non resulta … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 28, 2014 | Marxe
Entro no quiosco onde habitualmente me abastezo de periódicos e atopo unha señora que se está enchendo de revistas de cotilleo. Compra catro ou cinco e logo pide un coñecido diario conservador. Nese momento, picado pola curiosidade, miro para ela. É unha muller xove e espléndida: alta e loira, delgada, ten o bo gusto de non ir amoblada, senón vestida cunha fermosa blusa de seda e uns pantalóns vaqueiros perfectamente axustados. Un só detalle que non me gusta: sóbralle chatarra nas mans, nas orellas e no pescozo. Digamos en defensa dela que se trata de ferralla de bo prezo, especialmente unha esmeralda que lucía nun dos dedos da man dereita.
Esta señora debe estar preocupada polas desventuras de lady Di, polos escándalos das princesas de Mónaco e polo futuro das infantas españolas, quizais tamén polos amores de Hussein de Xordania, que parece prepara divorcio e novo matrimonio. Talvez non sexa … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 27, 2014 | Marxe
A traca final en Kaliningrado foi apoteósica. Leváronnos en tren ata a localidade de Svetlogorsk, un lugar de vacacións á beira do Báltico, onde fomos recibidos por unha multitude, como futbolistas, mentres desfilabamos polo medio da rúa, ao ritmo de varias bandas de música, rodeados de centos de rapazas vestidas co traxe do país, un escuadrón de soldados disfrazados de romanos con lanzas de madeira e unha especie de cabezudos. Logo houbo ballet ao aire libre, ademais de cantos e bailes rexionais. Unha loucura.
Pola noite, cea co gobernador. Cando agardabamos por el, veuse cara á min. Era pola rapaza que me acompañaba, unha rusa de ollos grises, á cal lle botou un piropo, ao tempo que me preguntaba que fixera eu para estar cunha moza tan bonita. Pois nada. Coñecémonos na catedral, díxome que se chamaba Ala, entregoume unha vela e púxose a falar comigo nun castelán impecable. Hai … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 26, 2014 | Marxe
Nunha ocasión, o petroleiro americano Herbert Dunbar dixo que por debaixo dos dez mil dólares non había emocións, senón lixeiras sensacións epidérmicas. Uns descoñecidos matárono a tiros en Nova York na porta dun edificio de pisos de luxo. No peto da chaqueta levaba unha xoia de gran valor, adquirida unhas horas antes en Tiffany’s. Nunca se soubo quen era a destinataria de tan suntuoso regalo. Fose quen fose, probablemente perdeu para sempre unha das emocións máis intensas da súa vida.
No outro lado da filosofía da existencia, o escritor portugués Agostinho da Silva, un home inocente recentemente desaparecido, que viviu e morreu na pobreza, díxome unha vez que as grandes cousas se fan con poucos medios. Seguramente non é certo, pero a esperanza e o optimismo necesitan metiras como esta.
Non obstante, cando a xente vive esas situacións absurdas que se dan nas guerras e aprende que a vida é … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 25, 2014 | Marxe
Este ano, por primeira vez en moito tempo, non saín na noite de san Xoán para ver arder as cacharelas. Aquí, por onde eu vivo, hainas grandes. Non obstante, a experiencia máis recente, con miles de persoas paseando unhas contra as outras e miles de coches buscando desesperadamente un recuncho de terreo onde aparcar, aconselloume quedar na casa. Confeso que me deu algo de pena, pois esa festa é das que me gustan. Aínda recordo as que se organizaban en Santiago, na praza da Universidade, cando a policía se empeñaba cada ano en impedir o que nunca conseguía: que se queimase a cacharela. Sempre acababa ardendo.
Unha vez, alá polo principio dos sesenta, vin unha velliña, Solita Larramendi, que eu coñecía, tratando de burlar a autoridade, igual que se fose unha estudante de vinte anos, para atizarlle lume ao montón de leña, cartón e caixas vellas que estaban amoreadas no … Seguir leyendo
