por amarxedotempo | Oct 2, 2017 | Marxe
As persoas que non coñecen a afección aos trens eléctricos con frecuencia pensan que se trata dun xogo tonto, no que unha maquiniña en miniatura arrastra uns cantos vagóns por un circuíto redondo, arredor do cal dá voltas e máis voltas dun xeito monóntono e absurdo. É dicir, un entretemento para idiotas. Esa é a razón de que moitas veces algúns afeccionados oculten a súa condición e practiquen cos seus trens en faiados ou habitacións apartadas, mesmo como se se tratase dun vicio infamante e solitario.
Non obstante, os trens eléctricos son outra cousa, sobre todo para as persoas que deixaron moi atrás a infancia. Non me refiro só ás complicacións dun bo circuíto, onde funcionan os semáforos de forma automática e van e veñen varios trens ao mesmo tempo respectándose de xeito escrupuloso uns aos outros, sen chocar, perdéndose por túneles e atravesando vales, montañas e pontes.
Por riba … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 1, 2017 | Marxe
Sempre que visitei o Metropolitan Museum of Art en Nova York foi para ver con calma a sección de arte exipcia. Lamentablemente, a parte que máis me interesa, a das esculturas, estaba pechada. Como estes días se celebra unha magnífica exposición sobre as orixes do impresionismo, dediqueille a esta máis tempo do que pensaba. Se digo a verdade, un dos cadros que esperaba ver con ilusión era Le Fifre de Édouard Manet, unha xoia que por diversas razóns nunca conseguira atopar en París. A última vez estaba prestado, como agora.
Non sei se é un bo cadro, aínda que me gusta. Tampouco sei se o que me atrae é a pintura ou a literatura que o rodea, é dicir, o feito de que fose refugada no seu día e a defensa emocionada que dela fixo o novelista Zola. Un ten debilidade polas cousas contadas e tampouco sabe se o mundo … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 30, 2017 | Marxe
Cando vou só no coche, adoito escoitar a radio. En xeral, gústanme os programas nos que fala a xente da rúa. Hai de todo, pero normalmente sempre se acaban escoitando cousas curiosas e interesantes, pois a vida das persoas case nunca é vulgar, a pesar das aparencias. Tampouco faltan os tolos nin os tipos disparatados, polos que sinto certa predilección involuntaria. Outras veces, teño a sospeita de que algúns dos comunicantes son provocadores. Supoño eu, porque nunha ocasión escoiteille dicir a un rapaz de dezaseis anos que tiña un lío coa súa avoa.
O outro día, falaban do amor. O tema non ofrece interese, porque os participantes, con frecuencia, ou caen nun lirismo cursi ou din simplezas que só eles consideran xeniais. Chamoume a atención, sen embargo, un rapaz que contou emocionado como un día pasou en avión, a miles de metros de altura, por riba da casa da rapaza … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 29, 2017 | Marxe
Contáronme onte que agora, ao chegar o mes de outubro, nos montes de por aquí arredor andan moitos rapaces á procura dun cogomelo determinado que lles serve para colocarse. Polo visto, a cousa empezou sendo minoritaria, pero ultimamente estendeuse tanto que os pioneiros están indignados, pois temen que a masificación acabe coa especie. Os efectos, segundo os meus informantes, dependen da cantidade que se coma, de maneira que hai xente que se bota a rir e outros que pasan horas vendo miles de gatos.
De dous irmáns que andaron metidos nesta confraría do disparate dixéronme que un deles se introduciu dentro dunha fotografía e que estivo falando animadamente cun can que aparecía no retrato. O outro colleu tanto frío, a pesar de que facía bastante calor na casa, que se puxo a ver a televisión, pero tapado con sete mantas.
Mentres non lles dea por loucuras maiores, menos mal. Hai … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 28, 2017 | Marxe
Confeso que me resulta moi difícil entender a fama de que goza Peter Singer e que me custa máis aínda aceptar que sexa un dos filósofos máis influentes dos nosos días. Paréceme ben que predique a favor dos animais e que se fixese vexetariano porque considera que os humanos non temos piedade dos nosos parentes biolóxicos, sexan estes os porcos e as vacas, os polos e as ovellas, ou os salmóns e as robalizas. Non entendo que diga, en cambio, que os pais estean lexitimados moralmente para matar un fillo enfermo crónico ou que non teña sentido, desde o punto de vista ético, prolongar artificialmente a vida dun vello, cando con eses cartos se podían salvar vidas de xente nova, incluso de nenos e mozos con futuro por diante.
Un dos argumentos de Singer, que non é nin un tolo nin un malvado, senón un profesor de ética que aspira … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 27, 2017 | Marxe
Volvo de Vigo coa primeira escuridade do día. Camiño da casa aínda me retumban na cabeza os berros da xente nunha cafetería onde botei máis de dúas horas falando cun amigo. Ao pasar por Coruxo, un pequeno atasco déixame atrancado durante uns minutos detrás da ábsida da igrexa. De dentro, por unha pequena ventá románica, sae unha leve luz amarela, testemuño probable de alguén que a estas horas fai un rezo solitario no interior do templo. Confeso que sentín unha plácida emoción.
Aínda hai xente que reza. Supoño que os que o fan neste tempo tan pouco propicio deben ser persoas de fe limpa e sincera, almas puras que cren en Deus dunha maneira natural, igual que cren que existe a China ou o Polo Norte, aínda que nunca estiveran alí. Imaxínoas rezando por min, empaquetado de forma anónima en calquera dos moitos grupos que estes seres benditos encomendan a … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 26, 2017 | Marxe
Eu non sei se agora os bispos visitan as escolas, pero alá polos anos cincuenta, a presenza do prelado nun colexio era un acontecemento fantástico, que os pequenos vivían cunha alegría semellante á que se produce na noite de reis magos. Estou falando por experiencia. Unha vez, cando nos dixeron que nos tocaba a nós esa graza, eu recordo que foi un día feliz, en parte porque estaba convencido de que do Papa para abaixo, non había no mundo ningunha persoa máis importante, incluído o propio Franco.
Durante máis dunha semana, despois de facer as bandeiras de papel, estivemos ensaiando como debiamos comportarnos para recibir un personaxe de quen o mestre nos dixera que tiña unha relación, por vía directa, cos apóstolos. Repasamos o catecismo, aprendimos novas cancións, varrimos a escola e agardamos.
Se non fose porque a última hora, cando o bispo estaba encantado co noso comportamento, apareceu pola … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 25, 2017 | Marxe
A primeira vez que estiven en Nova York, hai anos, descubrín unha pequena capela, Saint Peter’s Church, englobada baixo un dos edificios máis representativos da cidade, o Citicorp, ese rañaceos azul, de aluminio e cristal, que remata nun plano inclinado. Trátase dunha igrexa luterana moderna, decorada no interior con madeira de carballo, moi clara e luminosa, pero recollida ao mesmo tempo, alegre e tranquila. Nunca estiven en Nova York sen achegarme nalgún momento a este agradable recuncho de paz, no que se produce o milagre de atoparse de repente no corazón mesmo de Manhattan e non escoitar os ruídos do tráfico nin os berros da xente.
Onte pola tarde, pasei por alí. Pola mañá, a través do teléfono, chegárame a noticia da morte dunha compañeira en Vigo, Marisa Ramos, unha rapaza aínda nova, brillante profesora de lingua, namorada da súa profesión. Non me sorprendeu a novidade, porque ela mesma me … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 24, 2017 | Marxe
Se un le os periódicos españois dos anos corenta e cincuenta, o número de milagres e feitos prodixiosos que neles se reseñan case a diario resulta turbador: gatos con alas, a música de violín que sae do estómago dunha vaca, un morto que os sábados pola noite ouvea como o lobo desde a tumba, as habelencias dun neno superdotado que aos sete meses canta ópera e resolve ecuacións de segundo grao… As marabillas do misterio dulcificando o amargor insoportable da vida cotiá.
De cando en vez, fálase tamén dalgún que outro fenómeno da natureza, perfectamente explicable desde as leis da razón. Por exemplo, un cabrito con dúas cabezas ou o caso aínda máis raro, pero igualmente comprensible, dun neno que naceu con sete testículos, todos normais e en correcto estado de revista.
Este último, paradigma portentoso dunha concepción macroeconómica da virilidade, apareceu a destempo, nunha época frouxa, cando o … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 23, 2017 | Marxe
Nun dos meus libros utilicei unha historia real que eu vivín cando era inocente, é dicir, hai moitísimos anos. Un amigo que se chamaba Toñito e que, por ser fillo dun sancristán, facía de acólito, convenceume sen demasiado esforzo de que detrás do altar de Santo Antón, alá na igrexa de Sabucedo, vivía unha filla do Demo, pequeniña coma un rato, que se chamaba Rosita. Estouseguro de que a cheguei a ver, só un instante, por suposto, pero con tanta claridade que aínda hoxe a recordo. Levaba unha chaquetiña encarnada.
O mesmo rapaz díxome outra vez que unha señora rara que vivía na aldea e que nunca saía estaba preñada do Demo. Nunca conseguín pasar por diante da casa daquela muller sen acelerar a marcha. Non sei por que motivo imaxinei que o fillo que ía nacer daquel pecado espantoso tiña que ser un neno con cara de vaca.
Supoño … Seguir leyendo
