La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Un dos regalos que máis agradecín na miña vida fíxomo un parente con quen, alá nos anos da adolescencia, mantiña eu unhas discusións feroces e frecuentes, absolutamente  irreconciliables. El era un home dun conservadurismo acorazado, algo carcuncia e pouco flexible; eu era un rapaz que quería entender máis do que entendía e que aspiraba a cambiar o mundo. As disputas acabaron algunhas veces a berros, en parte porque el tiña moitos anos e un temperamento forte, e eu debía ser bastante impertinente.

Nunha ocasión, este familiar, nunha viaxe a Madrid, comproume na Estación do Norte o Diario de Ernesto Che Guevara, que acababa de publicarse. Entregoumo cunha dedicatoria fermosa, ditada por un gran corazón. Escuso dicir a sorpresa que levei e a alegría que sentín, aínda que aquilo non impediu que seguísemos discutindo.

O mesmo día que recibín aquel libro, púxenme a lelo con ilusión. Recordo unha frase que me impresionou e que marquei cun lapis. Dicía o Che, que naquel momento estaba na guerrilla en Bolivia, onde foi capturado vivo e logo asasinado, que había que ser duro, pero sen perder nunca a tenrura. Vendo o espectáculo destes días no País Vasco, con tanta xente actuando con dureza, un pensa que aquela frase podía substituirse por outra, máis ou menos así: un pode ser todo o duro que queira, pero sen perder nunca a decencia.

Esta columna publicouse orixinalmente o 9 de setembro de 1995.