La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Onte pola tarde atopei nun camiño, aquí preto do lugar onde vivo, un paisano que supuxen viña de traballar no campo, pois levaba un sacho ao lombo. Aínda que non nos coñeciamos de nada, puxémonos a falar. Foi el, que se parou para dicirme: “¿Pero viu vostede que peste de néboa nos tocou hoxe por aquí?” Era certo, naquel momento estaba escuro e pechado, algo que raramente ocorre por esta parte, que con frecuencia, cando a néboa entra por Baiona e se vai estendendo pola comarca, queda como unha pequena illa milagrosa, iluminada polo sol. Por dicir algo, respondinlle o que di todo o mundo, ou sexa, que son as néboas de agosto.

En realidade, o asunto da néboa non era máis que un pretexto para iniciar unha conversa, supoño que sen máis propósito por parte del que intercambiar algunhas palabras cun veciño. O caso foi que, despois das primeiras frases, vagas e sen demasiado interese, acabamos atopando tema. Non sei por que camiños, o home chegou a contarme que estivera algún tempo traballando en Nova York.

Faloume do barrio onde vivía, da xente de aquí que reside alá, incluídos nomes e apelidos, e deume tantos detalles dalgúns, sobre todo polo que respecta á parentela que ten casa na parroquia, que lle resultaba raro que eu non os coñecese. Para evitar que se seguise sorprendendo, optei por caer do burro e identificar a algúns. Supoño que se debeu dar conta da trampa porque cambiou de tema e faloume do traballo que facía en América: andaba nos rufos. Tardei en decatarme de que falaba dos “roofs”, é dicir, os tellados. Entón díxenllo. Miroume un momento e engadiu: “Pois será así, porque a verdade é que andabamos sempre nos tellados”.

Esta columna publicouse orixinalmente o 29 de agosto de 1998.