La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Desde hai algúns días, na tertulia nocturna de Panxón, que este ano empezou un pouco tarde por culpa do frío e das chuvias, cando pechan o café e quedamos sós na terraza dándolle voltas ao mundo, á vida e ás persoas, aparece por alí un toliño que pasea en solitario polo paseo marítimo. É un mozo aínda relativamente novo, con cara de Xesús Cristo, que é un parecido que, nunca souben por que, sacan moitos coma el: nariz de aguia, media melena e barba recortada. A cousa acaba aí, naturalmente, porque polo resto, o pobre non se parece máis que ao común dos tolos, cortados case todos polo mesmo patrón.

Nunha primeira fase, este home fortemente avariado dedícase a ir dun lado para o outro, cunha man metida no peto dos pantalóns e a outra tendo conta do cigarro. Vai pronunciando un discurso no que entran só catro ingredientes: unha planta de formigón, varias armas, unha paleadora e un coello. O resultado pode ser o seguinte: “Para que queres a planta, que cha desfago coa paleadora e collo o winchester de repetición e mato un coello”.

Outras veces, a variación adquire esta forma: “Collo unha pistola e a paleadora e desfágoche a planta de formigón e cázote como un coello”. E outras diferentes. De cando en vez, o mozo achégase a nós e queda mirando, esperando que lle falemos. Entón preguntámoslle cousas normais. Por exemplo, como se chama, a que se dedican os pais, onde vive. Contesta a todo con sensatez e precisión, mesmo como se a cabeza lle funcionase ben, ata que se mete a paleadora polo medio ou a escopeta, ou a planta de formigón e o coello. Aí xa nos perdemos, e vaise. Non podo imaxinar como desde o ceo non fan algo por el. Eu faríao, se puidese.

Esta columna publicouse orixinalmente o 25 de xullo de 2001.