En Armenia, un campesiño asegura que lle naceu unha árbore de ouro nunha leira que ten preto da casa. De momento, como se nega a aceptar unha inspección na propidade, non hai outra proba do fenómeno que a palabra do home. O máis interesante é que a árbore citada dá froito, unhas boliñas pequenas, parecidas a bombillas de lanterna, que o señor denomina gryshas. Non obstante, parece ser que ese é o nome das peras en ruso. Unha novidade, pois ata agora, en froitas de ouro, non se coñecían máis que mazás e uvas.
Unha princesa de Portugal, que recibiu do seu prometido, un duque de Saboia, riquezas incalculables, correspondeulle con algunhas rarezas, para disimular a base de extravagancia a pobreza na que vivía a familia real: doce negros, un deles loiro; un gato de algalia e unha maceira de ouro purísimo, cultivada naturalmente.
Aínda hoxe, no Museo Nacional de Budapest, consérvase a célebre Caixa Tokay, na que se garda o precioso racimo que no seu día lle foi regalado polo cabaleiro Karol Batthyány á emperatriz María Tereixa. Casos similares déronse ao longo da historia, sempre con uvas e mazás polo medio, como xa dixemos. Pero disto das peras, que eu saiba, non existen precedentes. Esta é a razón que me leva a pensar que o campesiño armenio pode non dicir a verdade. Con todo, nada se perde con agardar ata que as cousas se aclaren.
Esta columna publicouse orixinalmente o 28 de maio de 1995.