La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

A importancia dun debuxo

O outro día, na escola onde estuda, unha nena amiga tivo que facer, igual que os seus compañeiros, un debuxo. Pintou unha especie de val entre dous montes, con ela situada na  parte central, e logo, en cada un dos curutos, o pai e a nai, o papá paseando o can e a mamá coa barriga grande, pois está embarazada. Respondendo a unha pregunta, a pequena foi numerando por orde de importancia a felicidade da xente que aparecía no debuxo: ela en primeiro lugar, seguida do pai, a continuación a nai e por último o can.

Unha vez rematada a tarefa, a neniña meteu o papel nun sobre e entregoullo á profesora, pois había que mandalo a Madrid para que fose estudado por uns expertos. É posible que a rapaza vivise todo isto como un xogo, pero os pais esperaron o informe co interese natural que espertan as cousas dos … Seguir leyendo

Patos e cans

Unha das persoas máis desgraciadas e bondadosas que coñecín na miña vida foi un rapaz con quen tiven unha amizade fraternal e que morreu hai xa uns anos. O seu pai, admirador de Hitler, empeñouse en convertelo nun home forte, para o cal o someteu a experiencias dunha crueldade sádica e malvada. Nunha ocasión obrigouno a matar e comer un pato que o neno tiña como mascota. Sempre sospeitei que a ideoloxía daquel  señor, a quen coñecín, non era máis que a cobertura aparencial dunha maldade ruín e perversa.

Acabo de ler que na China existe un servizo de policía que se dedica a buscar cans polas casas, un animal que está prohibido pola lei daquel país. Cando estes axentes especiais descobren un daqueles bichos convivindo cunha familia, fan o mesmo que o pai do meu amigo: obrigan aos donos a matalos a paus.

Esta prohibición ten un fundamento racional, … Seguir leyendo

Tarde de leria

O martes pola tarde, despois de comer, achegueime ao almacén de madeiras de Agapito, aquí ao lado, en Camos, para facerlle unhas preguntas sobre uns materiais que vou necesitar de aquí a pouco. Cando cheguei, el estaba fóra, explicándolle a un veciño como tiña que facer un inxerto nunha pereira. Aproveitei a lección para aprender eu tamén, aínda que supoño que a cousa debe ser máis complicada do que parece, de xeito que, de momento, non me vou meter en complicacións que excedan os meus limitados coñecementos como agricultor. Por outra parte, como non teño ningunha pereira, tampouco terei ocasión de cometer ningún  desaguisado.

Aínda que Agapito se dedica ao negocio da madeira, ten intereses noutras cousas, como é o pole, do que fai preparados que se utilizan como menciña para determinados males, ou mel e xelea real, que garda en tarros. Hai tempo que me ten invitado a probar … Seguir leyendo

Samuel

O venres pola noite, mentres ía de cháchara con Marino Dónega camiño de Riazor, onde quedara citado cuns amigos para cear, paroume unha señora simpática para facerme un comentario moi amable sobre estas cousas que escribo aquí todos os días. Durante os breves instantes que durou o encontro, faloume de Suecia e dos cans e preguntoume polo gato Samuel, de quen me dixo que había tempo que non daba noticias. Expliqueille que se criaba ben, sen novidade, e que esa era a razón de que non falase del, pois pouco tería que contar.

Para compracer a esta señora, non obstante, direille hoxe que o gato Samuel, que pertence a unha desas razas con moito pelo, elegante e distinguido, tirando máis ben a gran señor, a pesar das aparencias non é nada clasista. Eu vexo que ten amigos de todos os estilos, incluso un gato medio tiñoso, de color branca, con … Seguir leyendo

Cálculos

Uns turistas ingleses contaron que nunha visita recente ás pirámides, feita en grupo e acompañados dunha guía, cando estaban de volta no Cairo, ao entrar no famoso Café Groppi, nas inmediacións da praza Ataba, durante media hora aproximadamente puideron falar de corrido en lingua árabe, sen que antes non soubesen unha soa palabra dese idioma. Todo empezou cando unha señora lle preguntou a un camareiro: “Es-saa-kam?”, que parece que significa “¿Que hora é?” Logo xa foi todo seguido. Nun primeiro momento, os compañeiros botáronse a rir, ata que descubriron asustados que a todos lles pasaba o mesmo.

Referidas a Exipto, noticias como esta non son raras. Hai anos díxose que nunha das pirámides aparecía e desaparecía un home espido. Dun tempo a esta parte, conforme se aproxima a fin do milenio, os prodixios e os misterios vanse multiplicando. As autoridades culturais daquel país reciben cada día solicitudes de todo o … Seguir leyendo