La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Hai algúns días falei aquí desta nova tendencia que se percibe en moitos historiadores de recompoñer por escrito unha boa imaxe dalgúns personaxes ilustres que pasaron á Historia con rasgos moi negativos. Citaba entón a algúns deles, como a raíña dona María Luísa de Parma, que polo visto foi máis virtuosa do que se ten contado; ou a dona Isabel II, que a pesar de que lle chamaba Paquito Natillas ao seu home, don Francisco de Asís, e lle cantaba por detrás cancións infamantes que aludían á súa escasa virilidade, non tiveron tan mala relación entre ambos os dous como se pensaba ata agora. A min non me parece mal.

Deste revisionismo, xusto ou indulxente, non se libran nin os  casos máis desesperados, incluso aqueles que se daban por perdidos, como é o caso do emperador Tasho, do Xapón, que en  realidade se chamaba Yoshihito, e que foi o avó do actual. Non hai un só libro de historia que non diga que era idiota e incapaz e que tiña mentalidade infantil.

Un historiador inglés, Sterling Seagrave, ven de botarlle un capote ao dicir que Yoshihito non sempre se comportou como un bobo e que probablemente foi vítima dunha poderosa campaña de calumnias, aínda que recoñece que ás veces actuaba dunha maneira un pouco demasiado informal para un emperador. Non sei a que actuacións concretas se refire, pero gustaríame saber se inclúe dentro desa categoría a anécdota máis famosa protagonizada por  el, que conmoveu o mundo enteiro. Foi cando, en pleno parlamento, antes de pronunciar un discurso, envolveu os papeis que levaba para ler, fixo un rolo con eles e púxose a mirar para as súas señoría como se fose un telescopio.

Esta columna publicouse orixinalmente o 11 de xaneiro de 2000.