La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Atopábame no piso coarenta dun hotel, en Toronto, agardando a chamada duns amigos. Para entreter a espera, púxenme a mirar desde a ventá. Os autos e as persoas, alá abaixo, tiñan a dimensión insignificante dos xoquetes e as formigas. De pronto, produciuse un accidente bastante aparatoso, no que colisionaron un autobús e dous turismos, un dos cales acabou precipitándose no lago Ontario. Cando me fun, aínda non fora localizado polos servizos de resscate que acudiron nuns segundo ao lugar.

De primeiras, levado por un pulo infantil, sentín o desexo de botarme ao ascensor e baixar para ver as cousas de preto. Sen embargo, antes de chegar ás portas da habitación, xa decidira sguir contemplando o espectáculo desde lonxe. É certo que perdía o dramatismo da escea, pero gañaba en cambio a tranquilidade de non ver os feridos ou os mortos, que desde aquel piso non pasaban de ser uns puntos pequeniños sobre o asfalto, convertidos a penas nunha imaxe curiosa e trivial.

Desde aquela altura pensei o insignificante que é a vida dun home para os deuses. Esmagalos co dedo xigantesco da súa omnipotencia abusiva non debe ser moi distinto do que sentimos nós canso aplastamos sobre o cristal dunha ventá a vida minúscula dunha mosca. Quizais sexa esa a causa de que, con tanta frecuencia, na literatura relixiosa, cando se quere falar da miseria do home diante da infinitude do seu creador, se fagan comparacións entre aquel e os insectos. Desde logo, era o que parecían desde o meu cuarto. Pero o cei está aínda moi máis lonxe.

Esta columna publicouse orixinalmente o 6 de decembro de 1989.