La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Cando Einstein morreu no ano 1955, os fotógrafos invadiron o seu famoso despacho do Instituto de Estudos Avanzados, en Princeton, e difundiron por todo o mundo o caos no que traballaba o home de quen se dixo que fora o científico máis importante de todos os tempos. Non foi unha sorpresa para ninguén, pois a imaxe do físico alemán con zapatos pero sen calcetíns era mundialmente coñecida, así como os pantalóns engurrados e todo canto se refería a unha indumentaria torpe e descoidada.

Hoxe vaise licitar en Nova York unha carta que Einstein lle escribiu á súa muller en 1914, na que lle impuña unhas normas intolerables. Dicíalle que se tería que encargar de que a súa roupa estivese sempre en orde, así como o estudio e o dormitorio, ademais de responder inmediatamente cando lle dirixise a palabra.

A cambio, nada, a non ser gozar da súa real presenza, pois na mesma carta lle anunciaba que non esperase afecto del e que non lle pedise saír xuntos de viaxe. A reacción da señora foi digna: mandouno á porra. Agora, tantos anos despois, o mundo vai coñecer como era Einstein como compañeiro da súa primeira muller: un desastre. Supoño que aparecerán artigos poñéndoo verde, chamándolle miserable, mesmo dicindo que era un canalla, o cal pode ser todo certo. Quizais non fose un sabio; soamente un xenio.

Esta columna publicouse orixinalmente o 25 de novembro  de 1996.