Por Vigo andaba estes días unha señora vestida con cordóns de hábito, non sei se do Nazareno ou doutra advocación calquera, que levaba na man unha foto do candidato socialista e unha estampa de Santo Antón. Ignoro que efecto puideron ter as oracións desta muller nos resultados electorais, aínda que sospeito que non demasiado. Dáme a impresión de que Santo Antón é pouco santo, con perdó n, para contrarrestar as boas relacións que a dereita ten coa Gloria desde hai séculos.
Sei de xente que esperaba que no día de onte se abrisen as comportas do ceo e chovese a Deus dar, igual que sucedeu nas últimas semanas. A chuvia, polo visto, estaba en contra dos intereses do Partido Popular. Pois en Vigo non choveu. Neste caso concreto, a elección do ceo parece que foi bastante explícita: votou por Fraga.
Iso era de esperar. Non imaxina un a Corte celestial facéndolle unha cabritada de última hora aos seus. A chuvia, ou a falta de chuvia, segundo os intereses de cada un, hai que traballala. Xa se sabe, misas, novenas, rosarios, catequeses… Non se pode lanzar a última hora a unha boa muller polas rúas de Vigo cunha foto de Antolín* e unha estampa de Santo Antón na man para remediar o irremediable. E por riba, para irritar aínda máis aos de alá arriba, a foto de Antolín era máis grande que a do santo.
Esta columna publicouse orixinalmente o 18 de outubro de 1993.
(*) Antolín Sánchez Presedo era daquela o secretario xeral do PSdeG-PSOE; enfrontouse a Manuel Fraga Iribarne, líder do PP, nas eleccións ao Parlamento de Galicia de 1993.