Estiven lendo un informe que recolle as declaracións de distintos automobilistas implicados en accidentes de tráfico. Unha boa parte deles explican o suceso desde un punto de vista máxico. Por exemplo, un que asegura: “Un coche invisible saíu da nada e desapareceu”. Outro di: “Cando cheguei ao cruzamento, apareceu de pronto un stop que antes non había e non puiden parar”. Un terceiro afirma: “Estiven todo o día comprando plantas e cando cheguei ao cruzamento, un arbusto xurdiu de repente e non puiden ver o coche que viña”.
A ese mesmo capítulo pertence a declaración dun señor que dixo que viu “como un poste se ía achegando cara a min e cando fixen unha manobra para apartarme do seu camiño, choquei frontalmente”. Ás veces, a culpa é dos peóns, como no seguinte caso: “O peón chocou contra o meu coche e acabou meténdose debaixo”.
O dos peóns culpables é bastante frecuente: “O peón non sabía en que dirección coller, así que lle pasei por riba”. A culpa tamén pode ser dunha mosca: “Tratando de matar unha mosca, choquei contra un poste de teléfonos”. Ou dunha señora: “Saquei o coche da beira onde estaba estacionado, mirei a miña sogra e fun de cabeza polo terraplén”. Ou dunha urxencia: “Parei por unha urxencia fisiolóxica, metinme entre unhas xestas e cando estaba cos pantalóns baixados, veu o contrario e deume por detrás”.
Esta columna publicouse orixinalmente o 18 de agosto de 1997.