La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Onte pola noite, cando regresaba de pasar unhas horas na casa duns amigos no centro de Vigo, decateime da pouca xente que se ve polas rúas despois das doce. No traxecto que percorrín entre o portal do edificio onde estivera e o lugar onde tiña o coche, arredor de trescentos metros, non me atopei máis que cunha muller, a pesar de que aínda non era moi tarde. Non me fixei moito nela, pero pareceume nova, ía vestida de forma elegante e viña soa pola mesma beira por onde andaba eu, só que en sentido contrario.

Camiñamos un cara ao outro ata que nos separaban menos de cincuenta metros. Nese momento, ela atravesou a rúa e foise decididamente para o outro lado. Non me atrevín a dar a volta, pero polo ruído dos seus pasos, que soaban con forza no pavimento, puiden decatarme do que sospeitaba: volveu de novo á beira de antes.

Ao principio fíxome graza. Non me imaxino a min mesmo asustando a ninguén, nin teño envexa deses homes que meten medo, que era unha das frustracións que confesaba don  Vicente Risco, de corpo bastante máis esmirriado que o meu. Despois, mentres me dirixía no coche cara á miña casa, ía pensando que o temor daquela muller que cambiou de lado na rúa por non encontrarse comigo me privaba por uns instantes da miña condición de ser humano e me convertía en membro nocivo dunha especie perigosa.

Esta columna publicouse orixinalmente o 16 de abril de 1994.