La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

O outro día, para aproveitar estas primeiras calores de marzo, senteime nunha terraza coa intención de beber unha cervexa fresca e practicar durante unha horiña a doce vagancia de non facer nada. Gústame ver pasar xente, imaxinar a historia que se esconde detrás de cada rostro e practicar en solitario o cotilleo inocente de furgar por pura vía de hipóteses na vida dos demais. Non vin nada raro, quizais un par de tipos torvos, sobre todo un deles que rosmaba protestas polo baixo porque as cadeiras invadían as beiras.

Sorprendeume ver a cantidade de cousas que a xente leva nas mans: bolsas de plástico, paquetes, bicicletas, caixas, cans pequenos, periódicos, mesmo de cando en vez individuos que van lendo un libro pola rúa. En xeral, as mulleres van máis cargadas que os homes; e os vellos máis cargados que os rapaces novos.

Un individuo ensumido, con aspecto avinagrado, pareceume que me miraba con fixeza mentres agardaba nun semáforo. Atravesou a rúa e ao chegar do outro lado volveuse de novo para seguir mirando. Por un inconsciente reflexo de fensivo, desviei a vista na dirección contraria. Xusto na mesa veciña, apenas a medio metro de min, sentábase unha rapaza espléndida. Entón decateime de que as miradas eran para ela e que o tipo aquel, máis que cara de vinagre, o que tiña era un rostro inconfundible de porquiño.

Esta columna publicouse orixinalmente o 28 de marzo de 1994.