La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

O domingo, despois da festiña que fixemos en Ourense para recordar a Vicente Risco, quedei coas ganas de achegarme ata Xinzo e ver algo do Entroido, pero había que volver á casa. Tiven que contentarme con preguntarlle por teléfono aos amigos. Foi así como souben que unha das novidades deste ano consistiu en que varias señoras serias, de vida honesta acreditada, nais de familia todas elas, saíron á rúa vestidas de golfas, con escotes e transparencias. Isto, que antes era pecado mortal, agora é diversión. Unha mellora.

Onte, que era tamén día de trouleo, dei un par de paseos  por Vigo, pero non vin nada importante que contar: unicamente que me crucei cun Carlos de Inglaterra con cara de rato. Díxome adeus en inglés con voz de frauta, acompañando cun xesto da man, e logo botouse a correr detrás dunha moza. Pouco máis.

Pola tarde metinme na casa, acendín a cheminea e púxenme a ler ao pé do lume. Pasoume pola cabeza ir mercar un nariz, un bigote ou unhas orellas, só para min, por celebrar a cousa, pero pensei que se viñan os rapaces, ían tirar a conclusión de que estaba tolo, así que desistín. Ler non lin moito, porque as chamas resultan fascinantes. Dediqueime a mirar e a escoitar o ruído que fan os troncos cando arden. Só botei de menos un pouco vento fóra e a chuvia batendo nos cristais, pero tampouco me podo queixar.

Esta columna publicouse orixinalmente o 20 de febreiro de 1996.