La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Un día, mentres camiñaba cun amigo por unha rúa céntrica de Madrid, achegouse a nós unha rapaza para facernos entrega dun papel de propaganda. Eu, coma sempre, non o collín porque lle teño certa alerxia a ese tipo de publicidade latosa. O meu amigo, en cambio, colleuno e logo díxome que a xente que reparte eses papeis está facendo un traballo e que non parece correcto desprezala. Convenceume, de maneira que desde entón actúo con todo respecto, aínda que non me sinto na obrigación de ler os folletos.

O caso é que hai un par de días, nunha rúa viguesa, despois de practicar a virtude que me inculcou aquel amigo, atopeime de pronto cun bo mazo de literatura desa clase, tanta que empezaba a ser molesta. Acordeime de Verdi, que saía a pasear con vinte periódicos na man, para evitar que o incordiasen os vendedores.

Valéndome dun cambio de rúa, dispúxenme a tirar a carga nunha papeleira. Nese momento, non obstante, apareceu un rapaz que me entregou outro papeliño. Aproveitei que asaltaba a un señor que camiñaba un par de metros máis atrás para desfacerme do envurullo, pensando que non me vía. Equivoqueime. Botouse a min dando berros, sen articular palabra. De seguida me decatei de que se trataba dun deses mudos que piden por escrito. A punto estivo de facerme pagar a hipocrisía. Terei que ler tamén os papeis.

Esta columna publicouse orixinalmente o 11 de febreiro de 1998.