La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Teño un amigo, profesor de universidade, que desde hai uns meses arrastra con graza unha media cegueira elegante, pendente dunha intervención cirúrxica que lle devolva pronto o ben incomparable que perdeu. Gústalle tanto a literatura que me dá a impresión de que o sufrimento que sente pola situación na que se atopa é bastante menor que as satisfaccións  que experimenta contando o que lle ocorre, sobre todo cando hai mulleres polo medio, case todas dispostas a compadecerse das desgrazas deste home.

Estes dias pasados convivín algunhas horas con el e atopeino un pouco canso e taciturno, aínda que recobrando a alegría por momentos, precisamente cando se trataba de contar as historias que lle suceden. Narra coa arte eficaz e consumada dun gran novelista: con fantasía e con detalles.

Segundo me contou, o outro día andaba buscando un enderezo, pero non conseguía ver o número, así que lle preguntou a unha señora que pasaba. Esta, sorprendida polo aspecto do profesor, que non encaixaba nin entre os cegos nin entre os ignorantes, despois de axudalo, quedou mirando para el desconcertada. O meu amigo, agradecido, decidiu agasallala cunha sorpresa para alegrarlle os cotilleos de semana. Díxolle que o disculpase, pero que aínda sendo moi rico, tiña tamén a desgraza de ser analfabeto.

Esta columna publicouse orixinalmente o 22 de outubro de 1995.