La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

¡O veterinario castrou a Tomás, o gato siamés! ¡Pobre animal! Algo de anestesia, unha pequena incisión nas boliñas e acabáronselle as festas e as alegrías nocturnas que o fixeron famoso no barrio e que encheron o contorno de bastardos de aspecto exótico e divertido, pura aberración mendeliana empeñada en facer monstruosidades estéticas coas leis inexorables da herdanza. A cambio, vai estar máis na casa, acabará engordando como un señor ocioso e librarase de perecer calquera día debaixo das rodas dun coche. Fun o único que votei en contra da decisión, pero a maioría impuxo a súa vontade aritmética e o pobre bicho rematou perdendo o que tiña de home.

A verdade é que agora presenta un aspecto bastante máis san, desapareceulle o aire de tenorio consumido que o mantiña na pel e os osos, que ás veces nos facía sentir vergonza, e volveuse máis caseiro e cariñoso. Durmir, tamén dorme máis que antes e ten o pelo moito máis fino e lustroso que cando andaba servindo por aí adiante. Máis triste, tampouco parece, polo menos se un se fixa nos ollos, que os mantén coa viveza de sempre, quizais cun puntiño de inocencia que xa non lle pintaba desde hai tempo.

Estes días, reposto xa da operación que lle quitou o seu poder indómito, recibe as visitas constantes, longas e diarias, dunha gata veciña e amiga. Aparece a media mañá no alto do muro, fai a hixiene persoal baixo a caricia amante dos primeiros raios de sol, e logo baixa en busca de Tomás. Este, dominado por unha vagancia que antes non tiña, segue durmindo un cacho baixo a mirada escrutadora da gata, que por fin o provoca para que saia do seu letargo. Conségueo ao terceiro ou ao cuarto intento, pero queda sorprendida cando o siamés, de pronto regresado á infancia, empeza a pegar saltos ridículos e a querer xogar coma se fose un crío. Entón ela vaise.

Esta columna publicouse orixinalmente o 6 de xullo de 1992.