La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Se hai cinco ou seis anos me dixesen que en París se ía encher unha sala grande ata rebentar para oír unha escritora catalá e un par de escritores, galego un e vasco o outro, pensaría que se trataba dunha broma. Pois foi o que sucedeu o venres pasado, para sorpesa de periodistas, editores e tradutores. Antes de empezar, cando vin que a xente facía remuíños de entusiasmo ao redor de Lauren Bacall, que se descolgou polo Salón, perseguida por un formigueiro de cámaras e curiosos, temín un desastre para a literatura.

Como a cousa saíu tan ben, decidimos celebralo cunha cea en La Coupole, o restaurante onde eu, un día, non vin a Sartre. Explícome: estabamos alí un grupo de amigos, hai xa bastantes anos, cando de repente todo o mundo se puxo en pé porque o escritor abandonaba naquel momento o comedor. Debín ser dos poucos que non o vin.

Por ese restaurante teñen pasado miles de escritores, por non falar de artistas ou políticos. Coñezo persoas que alí viron a Simone de Beauvoir ou a Hemingway. Eu mesmo comín un día, case molestándonos mutuamente cos cóbados, polo próximas que estaban as mesas, ao lado de Mário Soares. A outra noite, non obstante, a cousa foi máis modesta. Só se produciu un pequeno rebumbio cando nunha das mesas do centro se puxeron a cantar unha canción de aniversario. O homenaxeado era un señor gordo e colorado.

Esta columna publicouse orixinalmente o 20 de marzo de 1995.