La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

O domingo pola mañá, cando estabamos pechados nun ascensor en Madrid un grupo de cinco amigos, eu conteilles aos meus compañeiros de aventura algunhas historias do mesmo estilo que me sucederon a min. A máis divertida ocorreu en Armenia, un día de calor espantosa, cando o termómetro marcaba temperaturas parecidas ás do inferno. Era un deses ascensores para moitas persoas, pero que levaba unha carga superior á permitida, pois así o tiña decidido o home que gobernaba o aparato.

No momento en que quedamos atrapados á altura dun piso altísimo, un turista americano que levaba días dándonos a tabarra contra os soviéticos, dicindo en voz alta que aquel país era unha cochambre, púxose tan histérico que pretendía saír daquela caixa por un buraquiño que non permitía o paso dun coello, el que era coma un touro.

En xeral, nestes casos, a xente ponse moi nerviosa. En Bilbao, no edificio onde eu vivía a finais dos sesenta, un vasco gordo, comellón e falador, moi boa persoa, botouse a chorar como un neno, poñendo voz de monaguillo. Pasado o trance, sentía tanta vergonza que tardou en saír de potes con nós. Cando se decidiu, subía os trece pisos da súa casa a pé. Como tiña a teima de contar historias aburridas da guerra, nas que aparecía sempre como un heroe, polo menos sacamos ese proveito: tardou en volver falar do asunto.

Esta columna publicouse orixinalmente o 18 de marzo de 1997.