La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

O Liceo de Ourense estaba onte cheo de nenos que celebraban o entroido. Os disfraces eran os de sempre: princesas, demos, soldados, bruxas, pallasos, bolboretas e moito máis. Vese que a fantasía humana, tanto nisto do carnaval como en calquera outra manifestación que poña a proba a capacidade imaxinativa da xente, é sempre moi limitada. Había nenas que levaban na cara algún debuxo gracioso: entre os pais e as nais non son raros os que aínda recordan as súas habilidades co lapis de cores na época de estudantes.

Mentres tomaba café no medio daquel inmenso barullo, fixeime nun rapaciño pequeño, de cinco ou seis anos, que comía un xeado, a pesar do frío, sentado nunha esquina do patio de columnas. Era gordecho e colorado, cunhas fazulas encarnadas dun vermello intenso e saltón, completamente naturais. Pura saúde infantil.

Ía vestido de pirata, un disfraz que lle cadraba como propio, moi de acordo coa cara de pillabán avisado que non resultaba difícil adiviñar. Lambía no xeado con entusiasmo, abandonado ao intenso pracer que con toda seguridade lle entraba pola lingua en forma de delicia. Facíao cos ollos pechados, absorto como un porquiño que mamara por primeira vez na súa vida, illado do follón que o rodeaba, case durmido. Cando me fun, dáballe as últimas lambetadas. Marchei pensando que non lle ha custar moito ser feliz.

Esta columna publicouse orixinalmente o 15 de febreiro de 1994.