La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Xa teño dito aquí outras veces que un dos heroes da miña infancia, incluso da adolescencia, foi un dentista da miña vila chamado Fausto Martínez Biel, a quen todo o mundo tomaba por tolo e que a min me resultaba unha personalidade fascinante. É certo que se trataba dun home raro, algo extravagante e solitario, pero dotado dunha grande intelixencia e con moito corazón.

As extravagancias levábano a imprimir tarxetas co falso título de marqués da Limia ou a exhibir un diploma no que un garda municipal de Reus, pretendido descendente dos Trastámara, lle outorgaba un ducado fantasma. A faceta xenerosa, en cambio, conducíao a axudar a toda a clase de necesitados, incluso recollendo a algúns na súa casa de por vida.

Fausto era un dos catro ou cinco señores que naquela época, na miña vila, levaban sombreiro. Todos eles o manexaban, sobre todo para os saúdos, cunha elegancia admirable. Consistía esta nun leve toque, case imperceptible, que non se sabía ben se dependía de que o chapeu subise uns milímetros no aire ou se, polo contrario, fose a cabeza a que se agachase na mesma proporción. En todo caso, o movemento aquel era perfecto, correctísimo.

Algo empezou a cambiar o día en que un gamberro lle furou o sombreiro a Fausto cun puro habano, facéndolle un buraco por onde cabían toneladas de zafiedade. Foi como se acabase unha época. Agora xa ninguén usa sombreiro, o cal non ten nada de particular nin ten por que ser lamentado. O que é lamentable, iso si, é a falta de cortesía, simbolizada na desaparición daquel toque distinguido.

Digo isto porque vin na televisión como un individuo lle dicía a unha muller que tiña cara de petardo e que todo o mundo sabía que lle puxera os cornos ao mozo e outras barbaridades polo estilo. Que lle calcen rapidamente un sombreiro a este tipo, aínda que non sirva máis que para tapar as verzas que lle saen da cabeza.

Esta columna publicouse orixinalmente o 13 de novembro de 2000.