por amarxedotempo | Sep 20, 2014 | Marxe
Hai unha frase inglesa que di: “The spirit is willing, but the flesh is weak”. É un dito que tamén temos nós: “O espírito está disposto, pero a carne é débil”. Agora ben, como é sabido, a palabra inglesa spirit significa “espírito”, pero tamén “alcohol”, un dobrete que se dá noutras linguas europeas e que aparece, aínda que un pouco transformado, nesas bebidas que nós chamamos espiritosas. Son estas mesturas de significados as que volven tan difíciles ás veces as traducións, sobre todo no campo literario.
No mundo da diplomacia e da política, especialmente na prosa dos acordos e tratados internacionais, unha soa palabra pode entreter a tradutores e diplomáticos durante días ou meses. É moi importante. Calquera equivocación pode dar lugar a desputas interminables ou a conflitos semánticos de solución case imposible. Por iso se pensou hai anos na máquina de traducir.
O que sucede é que a citada … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 19, 2014 | Marxe
Onte, despois das sesións literarias, leváronnos a Llanes, que queda a uns quince quilómetros da Casona de Verines, onde se celebran os encontros de escritores. Estabamos invitados, como outras veces, pola Fundación Príncipe de Asturias. A cea, que foi exquisita, transcorreu moi agradablemente, como adoita suceder nestes casos. Eu pasei un par de horas escoitando a Graciano García, o noso anfitrión, que estivo contando como naceu a institución que dirixe. En parte, naceu como unha novela.
Despois da cea, antes de retirarnos a durmir, fixemos a tertulia de cada noite no salón do hotel. Como pertenzo á especie en extinción da xente que nunca ten présa para ir á cama, quedei ata moi tarde, falando de Josep Pla con Vinyet Panyella. Non estabamos de acordo en case nada, pero pasámolo ben, mellor que os que durmían.
Por certo que marchei para o cuarto rindo eu só. Acordábame da intervención de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 18, 2014 | Marxe
Onte pregunteille a unha amiga miña que entende de bechos canto tempo vive unha mosca. Quedou bastante sorprendida, non pola pregunta, senón porque nunca antes pensara niso e polo tanto non sabía que responder. Eu de moscas non sei nada, aínda que unha vez, hai moitos anos, por un asunto relacionado cunha novela, tiven que aprender algunhas cousas. Por exemplo, como despegan para voar. Primeiro moven as ás e afirman con forza as seis patas no chan, logo apóianse en tres e por último impúlsanse cara arriba valéndose unicamente dunha.
Tamén aprendín que as moscas comúns non pican, senón que lamben, o cal está en contradición coa experiencia, polo menos coa miña, que teño recibido picotazos de órdago. O de preguntar canto viven veu precisamente de que estes días andan rabiosas. Coñezo a unha que leva tempo metida no meu coche e non consigo desfacerme dela. A ver se morre … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 17, 2014 | Marxe
Estabamos ceando un grupo de amigos nunha casa particular, cando á hora do café, o anfitrión sacou do peto da chaqueta unha caixiña redonda de prata, cuns adornos gravados en forma de follas vexetais, extraeu de dentro unha pastilla de color amarelo, levouna á boca e seguiu falando. A todos nos gustou tanto a caixa que, sen dicir nada, mentres seguía a conversa, fómola pasando de man en man, xogando con ela entre os dedos e mirándoa con atención. A curiosidade era tan evidente, que non lle pasou desapercibida ao propietario.
Díxonos que era unha herdanza familiar e que había uns meses, un dos seus fillos, que agora ten cerca de vinte anos, lle confesou que ese pequeno obxecto constituíra para el unha obsesión cando era neno. Parecíalle tan fermosa que soñaba con que algún día chegaría a ser del, coa esperanza de meter un reloxo no interior.
Naqueles anos … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 16, 2014 | Marxe
Onte pola tarde estiven lendo a historia dunha muller que se chama Mary Bell, que agora ten arredor de corenta anos e que foi moi famosa cando acababa de cumprir os dez. Filla dunha prostituta arrastrada e sen moral, pasou toda clase de calamidades, desde envelenamentos cando contaba apenas tres anos, ata caer por una fiestra desde un terceiro piso pouco tempo despois. O peor, non obstante, foi a violencia sexual que padeceu, sendo unha neniña, co consentimento da súa propia nai, que llela entregaba aos clientes sen importarlle en absoluto o que pasase con ela. E pasaba todo canto unha fértil imaxinación pode supoñer e aínda máis, moitísimo máis.
A fama de Mary Bell veulle de que, aos dez anos de idade, matou dous nenos de tres e catro. Non foi un accidente, senón un crime deliberado, cruel e terrible. Tampouco constituíu unha sorpresa para ninguén cando se soubo … Seguir leyendo
