por amarxedotempo | Ago 21, 2014 | Marxe
Onte faláronme dun individuo que leva unha axenda na que ten elaborada unha lista de malas persoas. De primeiro figura, polo visto, un señor que lle chamou microbio nunha tertulia, na súa ausencia. Ata aquel día eran amigos, pero desde entón colleulle unha carraxe tan grande que, ademais de situalo á cabeza da lista, dedícase a denigralo de maneira sistemática. Unha das infamias que vai contando del por aí consiste en asegurar en voz baixa, como se fose un segredo, que o tal señor rouba queixos nos supermercados.
Non sería demasiado grave se non fose porque o acusado é unha persoa de relevo social e incapaz de facer unha cousa semellante. O que sucedeu foi que un día colleron a un neto seu, xunto con outros mozotes, arramplando co citado produto nuns grandes almacéns e que o avó acudiu ao lugar para resolver o problema.
Non é a única calumnia … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 20, 2014 | Marxe
Desde hai uns días teño un problema con Buba, unha das cadelas da casa. Por algunha razón que descoñezo, cando lle poño a comida, non come. O que fai é cheirala, remover un pouco nela cos fociños sen probar bocado e logo deitarse a dous ou tres metros do barreño, manténdose pendente del, pero sen intención ningunha de inxerir o seu contido. A simple vista, non parece que a cadela estea enferma, pois segue a facer festas coa xente, corre dun lado para outro polo xardín, espanta os gatos intrusos e ladra con forza cando escoita a outros cans do contorno.
O que máis me amola non son os problemas que poida ter de saúde, os cales dou por inexistentes, senón un feito que me desagrada por absurdo. Cada vez que entro na casa e paso á beira da comida da cadela, esta érguese para protexela, talmente como se pensase … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 19, 2014 | Marxe
Eu de loros non sei nada, por máis que teña escoitado moitas historias deles, sobre todo daquel famoso que había nunha botica en Pontevedra, do que aseguran que lle chamou golfa, pero de forma máis dura, a dona Emilia Pardo Bazán. En xeral, paréceme que a xente que fala destes paxaros esaxera. Polo que me concerne, os que coñecía non dicían máis que esas tonterías que todo o mundo sabe, é dicir, “lorito guapo” e outras polo estilo, coa excepción dun que me presentaron en Sarria durante unha cea e que falaba algo máis.
Onte, un amigo de Ourense estívome contando peripecias dun loro portugués, propiedade dunhas tías. Polo visto, e non teño motivos para dubidar da palabra do meu interlocutor, rezaba o rosario en familia e recitaba outras oracións, seguramente por influencia das donas, que eran xente relixiosa. Como é lóxico, nunca dicía pecados.
O máis divertido da historia … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 18, 2014 | Marxe
Hai arredor de catro anos, nunha viaxe aos Estados Unidos, regresando unha mañá pola estrada que leva desde Providence ata Nova York, un grupo de amigos paramos en Bridgeport para comer na casa dun galego que era íntimo amigo de George Bush. Precisamente este último fora elixido presidente o día anterior. Comimos nun comedor que presidía unha inmensa foto do político abrazando o anfitrión e como é lóxico unha boa parte da conversa estivo referida a tan ilustre personaxe.
Un dos nosos acompañantes estaba máis interesado que os demais en saber cousas sobre Bush, especialmente detalles da súa personalidade humana. Despois de contar algunhas historias bastante grises, o amigo galego do presidente acabou dicindo que este era unha persoa normal, non moi diferente de moitas outras que coñecía, coa particularidade singular de que era o primeiro maxistrado do país.
Por suposto que a un non lle custa entender que o … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 17, 2014 | Marxe
Onte falei aquí da afección de Nikita Kruschev polas palabras gordas, un costume que non ocultaba nin sequera en público, polo menos en reunións restrinxidas, aínda que estas fosen con diplomáticos doutros países. Esa maneira de falar, entre a mala educación e a espontaneidade, non é rara nos políticos, por mais que en xeral a reserven para a intimidade. O meu amigo Paco Uriz, que era intérprete de Olof Palme para asuntos hispanos, fíxome algunha confidencia sobre o político sueco asasinado. Non falaba mal, pois en Suecia ninguén emprega ese tipo de palabras, pero fumaba sen parar, cousa que nunca facía en público por razóns de imaxe.
Hoxe sabemos, por cintas e outros documentos, que Nixon dicía unhas burradas tremendas dos seus adversarios. Unha das súas expresións favoritas era “bastardo”, que en inglés soa peor que en español, e “fillo de tal”, que nunha ocasión utilizou para referirse ao mesmo … Seguir leyendo
