por amarxedotempo | Mar 21, 2014 | Marxe
Cóntase que nunha ocasión, durante unha festa que Peggy Guggenheim daba no seu elegante e espazoso piso de Nova York, o pintor Jackson Pollock, que estaba completamente borracho, desprendeuse da roupa, quedou encoiro e púxose a mexar ostensiblemente no medio do salón, sobre unha alfombra oriental. Quería protestar non sei por que. En realidade, Pollock era un home excesivo, algo camorrista, excelente pintor, capaz de grandes xestos espectaculares. O último, a morte: un trastazo criminal no seu coche.
En xeral, a de Pollock foi unha xeración de homes atormentados, quizais coa excepción de Willem de Kooning, que morreu onte, cando xa tiña cumpridos 92 anos de idade. A cara de neno que conservou toda a vida dáballe un aire de rapaz inocente que contrastaba co vigor da súa pintura, especialmente coas mulleres que pintou.
A Willen de Kooning doeulle a morte de Arshile Gorky, que se suicidou, e sufriu co … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 20, 2014 | Marxe
Unha das fábricas de armas máis famosa en todo o mundo, moi ligada miticamente ao cinema do Oeste americano, acaba de tomar a decisión de fabricar as súas pistolas e revólveres cun sistema de seguridade, dotado dun código secreto, para que só as poidan utilizar os seus propietarios. Non é difícil tomar a cousa a chirigota. Onte mesmo eu escoitei nun programa de radio algúns comentarios nese sentido: o ladrón que entra roubar nunha tenda, esquece o código e saca unha axenda para miralo; o suicida que non pode acabar coa súa vida porque antes o tempo ou a enfermidade acabaron coa súa memoria. E así ata centos de situacións cómicas.
Sen embargo, tamén é posible velo como un triunfo parcial, pero un avance, daqueles que levan anos pelexando contra a loucura que fai de América o país máis inseguro do mundo para os nenos, unha parte dos cales sucumben … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 19, 2014 | Marxe
No ano 1973, cando Bill Clinton acabou os seus estudos de Dereito na prestixiosa universidade de Yale, volveu á súa cidade natal, en Arkansas, para exercer como profesor de leis na facultade local. Segundo todos os indicios, non lle debeu de prestar moita atención ao seu traballo, pois cometeu moitos despistes, quizais porque naquelas datas estaba máis preocupado pola súa carreira política, que iniciou disputándolle un posto no Senado a un rival e veterano político republicano, John Paul Hammerschmidt.
Na universidade, o xove profesor Bill Clinton coñeceu a unha alumna, Susan Webber, moza brillante, estudosa e responsable, tamén simpática e orixinal, bastante desinhibida. A rapaza, despois de realizar un exame que consideraba que fixera moi ben, atopouse coa sorpresa desagradable de que o citado profesor o extraviara.
Para resolver o incidente, Clinton ofreceulle á estudante unha nota alta, equivalente a notable, pero ela reclamou repetir a proba, solicitude que lle … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 18, 2014 | Marxe
Acabo de ler un artigo que, baixo o pretexto de falar dun libro escrito por un determinado señor, se parece máis a un tiro na nuca que propiamente a un estudo ou a unha análise do valor e o contido da obra comentada. Resulta evidente que ao articulista non lle importa en absoluto o feito sobre o cal asegura ofrecer unha opinión, pois para iso non é necesario utilizar unha arma homicida de semellante calibre, senón que o que pretende é fusilar publicamente o autor. Naturalmente, coa pretensión de ser considerado un pacifista.
Só os directamente interesados en practicar este tipo de perversións intelectuais deben crer a estas alturas en semellante quincalla verbal. Resulta tan evidente a índole da trampa, que un non acerta a entender que clase de inocencia lles permite a estes individuos acreditar na eficacia dun método tan pouco refinado. A maldade, se non vai acompañada de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 17, 2014 | Marxe
No último número da revista Granta, esa alegría literaria que entra pola porta da casa cada dous meses, procedente de Londres, trae nesta ocasión un conxunto de artigos e reportaxes sobre aquela cidade. Nun deles, escrito por unha escritora nova que se chama Lucrecia Stewart, cóntase unha experiencia que lle sucedeu a ela mesma hai un par de anos, cando se estaba duchando pola mañá e escoitou fóra, no patio, uns berros terribles de angustia. Saíu a medio vestir, apenas cuberta por unha toalla, e atopouse con que unha rapaza que lle axudaba nas tarefas do xardín estaba sendo apuñalada por un xigante de trinta anos, veciño do barrio.
Sen pensalo, colleu unha pedra e bateulle na cabeza ao criminal, que se revolveu e lle meteu varias puñaladas en distintas partes do corpo. Unicamente a chegada dun policía que pasaba pola zona evitou que a cousa rematase nunha traxedia … Seguir leyendo
