por amarxedotempo | Nov 25, 2013 | Marxe
Cando o xeneral Mengistu Haile Mariam tomou o poder en Etiopía e derrocou ao monarca, elixiu para este unha morte que un non imaxinaría nunca que puidese corresponder a alguén que se titulaba Rei de Reis e León da Tribo de Xudá: afogouno cunha almofada. Era o aviso de que a revolución que viña non ía mellorar a situación anterior, a pesar de que daquela se chegara a toda clase de excesos, incluídos os delirios da corte, onde había ministros que levaban o título de Limpadores de Zapatos do Emperador.
Consumado o crime naquel velliño de máis de oitenta anos, aínda co seu corpo diminuto deitado na cama, o novo amo do país empezou por onde empezan todos os da súa condición: matando a esgalla. Dun golpe, liquidou a máis de cincuenta altos funcionarios. Os que sobreviviron non puideron evitar o potro da tortura.
Para estes mesteres máis podres sempre … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 24, 2013 | Marxe
Neste mes no que andamos tiven que ir a Madrid varias veces para participar en mesas redondas e conferencias. Con ese motivo estiven con moita xente e participei en reunións e tertulias con amigos e coñecidos. O tema máis recorrente e repetido nas conversas foi ese vídeo cochino do que fala todo o mundo. Da mesma maneira que existe o prurito de dicir que non se ven os programas bobos da televisión, observei que a moda consiste agora en presumir de non ter visto o famoso vídeo. É unha forma de elegancia moral.
Tamén me decatei de que está de moda empezar os comentarios sobre ese asunto cunha declaración contundente de principios, feita ademais coas mesmas palabras: práctica repugnante, métodos repulsivos e outras similares. Nese caso, o resto da conversa pode adiviñarse sen esforzo. Repítese inexorablemente.
Case sempre que alguén empeza facendo unha afirmación rotunda, pódese aventurar que logo vén … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 23, 2013 | Marxe
Non recordo ben onde lin o que vou contar, aínda que teño idea de que foi nun libro de Gisele Halimi sobre as torturas contra os nacionalistas arxelinos na época de De Gaulle. Contábase alí a historia ocorrida nun campo de concentración nazi, cando os xefes organizaron unha carreira cun grupo de prisioneiros, que debían reptar polo chan como se fosen cobras. Cando rematou a competición, fusilaron no acto o gañador. Inmediatamente despois, cos que quedaron, fixeron unha segunda volta. Loxicamente, ninguén quería gañar. Entón, fusilaron o último. Na terceira ronda, todo o mundo se pelexaba por non quedar nin adiante nin atrás. Non haberá que engadir que, daquela vez, os elixidos para seren fusilados foron escollidos entre os do montón.
A isto poderíase chamar a lóxica do terror. Tivo a súa versión doméstica en Galicia, durante os anos da guerra civil. Moita xente, no momento en que empezaron a … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 22, 2013 | Marxe
Cando eu vivía en Cangas, hai case quince anos, mentres escribía polas tardes nun salón con vistas fermosísimas sobre o mar, procuraba rematar o meu traballo antes das sete porque a esa hora, de maneira fatal, a praia de Rodeira enchíase de rapaces con motos que se puñan a facer carreiras e saltos. O ruído que metían resultaba difícil de aturar, sobre todo por innecesario e gratuíto, ademais de que esa era unha das características que distinguían nun plano superior aos máis duros, mellor equipados e máis machos.
Un día baxei ata a praia para ver de perto aquel espectáculo bobo. Como esperaba, non quedei decepcionado. Había no grupo un tipo de aspecto raquítico, feo e sen graza, cun nariz para ser insultado polos compañeiros na escola e uns brazos sen carne nin óso, pura pel de polo cubrindo simplemente as aparencias.
Non terei que engadir que era o da … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 21, 2013 | Marxe
Onte falei aquí desa trampa que atoparon os habitantes dun “kibutz” de Israel para criar porcos, a pesar de que a lei o prohibe. O porco ou “jazir” é o animal máis impuro para os xudeus, non se sabe moi ben por que, aínda que a razón oficial ten que ver con dúas frases do Talmud. Unha delas afirma: “É impropio criar porcos”. A outra di: “Maldito sexa o que cría porcos”. Hai quen asegura, non obstante, que o motivo real procede dun feito histórico, cando os asirios, que daquela dominaban a terra de Israel, quixeron obrigar aos seus habitantes a sacrificar porcos no Templo. Sexa como sexa, o certo é que un xudeu observante nunca comerá carne dese animal.
O pragmatismo xudaico permite, a pesar do dito, excepcións, pois na súa cultura o ser humano é o centro da Creación e todo existe para el. Iso explica que, por … Seguir leyendo
