por amarxedotempo | Jul 26, 2013 | Marxe
Cóntame un amigo que en cuestión de chuvia provocada polos santos, un dos máis efectivos que el coñece é un san Pancracio que veneran nunha parroquia de aquí cerca, na montaña. Non se lle sabe dun só fracaso. Máis aínda, entre a invocación do seu favor e a caída das primeiras pingas de auga non pasan nunca arriba de dez ou doce horas, mesmo que a seca fose longa e pertinaz. Como resulta lóxico, o santo ten moitos devotos, aínda que limitados á comarca onde reside, pois non opera a distancia.
A intercesión require bañar a imaxe do patrón nunha poza que existe na parroquia e que ten a virtude de non secar nunca, mesmo que a chuvia falte durante meses. O día elixido para facer o rito, a xente acode á igrexa, escoita unha misa e despois vai en procesión ao lugar do baño. Con seguridade, ao día seguinte … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 25, 2013 | Marxe
Teño observado que cada vez que se fala da morte de Kennedy, todo o mundo recorda con precisión o lugar e a hora en que soubo da noticia. Eu baixaba da facultade, en Santiago, camiño dun café, e foi unha compañeira de estudos que me informou do atentado. Estaba tan nerviosa, a pobre, que me pediu que a acompañase ata a casa porque tiña medo a desmaiarse na rúa. Despois volvín cara ao centro da cidade e xa vivín o acontecemento como o vivimos todos: pegado ao televisor e absolutamente pasmado.
Houbo un detalle, non obstante, que me perturbou durante tempo. Daquela, vivía na mesma pensión onde eu residía, un rapaz americano inmensamente alto, tanto que lle tiñan que poñer un caixón supletorio aos pés da cama para que puidese dormir enteiro. Comentando aquela morte, dixo que Kennedy era un cretino.
Foi a primeira crítica que escoitei. Despois xa se … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 24, 2013 | Marxe
Un amigo francés, periodista de profesión, que estes días está pasando as vacacións perto de Vigo, veu onte pola casa. Afeccionado aos cans, púxose a xogar cos meus, primeiro con Leda, que é unha “labrador”, é dicir, membro dunha clase canina aristocrática, mundialmente apreciada, ideal para guiar cegos ou para coidar raparigos; despois con Buba, que ten a desgraza de ser unha “rottweiler”, o cal vén ser algo así como nacer negro nun país de brancos. O meu amigo é dono dunha parella desta raza e os dous exemplares son, coma o meu, xente moi pacífica e tranquila, que non se mete con ninguén, nin sequera coas persoas despistadas que entran na finca.
Desde hai tempo, cando alguén tivo a ocorrencia de acabar cos “rottweiler” en Francia, o meu amigo está fastidiado. Eu mesmo, onte, despois de ler a noticia sobre esa neniña que morreu destrozada por un can desa … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 23, 2013 | Marxe
Hai uns días preguntáronme na radio polos touros, un espectáculo que non entendo. Contei, iso si, que son dunha vila con tradición taurina, que chegou a ter praza estable antes da guerra e na que, por aqueles anos, proliferaron os matadores. Eu aínda coñecín ao Manuel Dobaño, que se chamaba El Niño de la Botica, e ao Genaro Minumé, de quen esquecín o seu nome de guerra.
Tamén andara metido niso o Paco Legaña, que logo se dedicou ao taxi. O meu avó contaba con gusto algunhas daquelas corridas, sempre rindo. Unha vez, por exemplo, deixaron en Xinzo uns touros enormes, de cincocentos quilos de peso. Foi unha confusión, pois o que tiñan que baixar alí eran becerros, máis de acordo coa arte e a capacidade dos toureiros locais. O caso é que a festa acabou en escándalo, tanto que os touros tivo que matalos a Garda Civil a tiro … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 22, 2013 | Marxe
Un grupo de intelectuais españois e franceses xuntáronse en Montpellier para criticar e poñer en cuestión a chamada política do consenso. Segundo os congresistas, a converxencia entre o discurso dos partidos do goberno e os que están na oposición é cada vez maior, de maneira que moita xente empeza a preguntarse para que serven uns e outros. Por outra parte, a distancia entre a linguaxe dos políticos profesionais e as preocupacións da xente empeza a ser abismal, de aí que o desprestixio daqueles medra sen cesar e prepara o camiño polo que xa transitan algúns movementos populistas que fan da crítica aos políticos tradicionais a súa bandeira de enganche.
Para facer fronte a este panorama perigoso e negativo, os reunidos en Montpellier propuxeron que se volva pensar a política, tal como anunciaba o lema do congreso, que se reforce o papel dos poderes locais e rexionais e que se revitalicen … Seguir leyendo
