por amarxedotempo | Jun 25, 2013 | Marxe
Estiven na festa de Panxón, escoitando a banda de música e mirando os foguetes que botaban desde o porto. Segundo se podía ler no bombo, a banda foi fundada a principios de século e aínda dura. Por esas datas debeuse crear tamén a titular da miña vila, pero fracasou e disolveuse en pouco tempo: os músicos eran tan comellóns que non os querían en ningunha parte, pois resultaban unha carga demasiado gravosa para as familias que lles tiñan que dar de comer. Correuse a fama e acabaron por non ter un triste contrato.
Polo que puiden observar, sacando un par de casos, estes músicos que vin onte son de complexión delgada; non os imaxino arruinados pola boca. Os que están algo pasados de peso, por outro lado, teñen esa cara pacífica que se lle vai poñendo a todos os gordos felices, unha xente que engorda máis por pachorra que por … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 24, 2013 | Marxe
A chegada a Polonia supuxo deixar a Europa rica da eficacia para entrar na pobreza digna dos antigos países do Leste. Ata agora, as maletas deixabámolas na porta do cuarto dun hotel e entregábanas no seguinte. Nada diso ocorreu o xoves pola noite, cando o tren parou na cidade de Malbork. Sen embargo, os polacos ofreceron o que teñen: mandaron un grupo de soldados á estación e foron eles os que se encargaron de baixar as equipaxes do tren. Como, por outra parte, no hotel non había ascensor, tamén subiron as maletas ata os cuartos.
Malbork é unha cidade polaca pequena, situada preto da costa do mar Báltico, que vive arredor dun castelo medieval impoñente. Os ingresos que xeran as visitas dos turistas no verán son a riqueza maior da vila. Curiosamente, sen embargo, ninguén fala inglés, nin francés, nin alemán: só polaco e ruso. Pedir un simple café, unha … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 23, 2013 | Marxe
Estiven percorrendo algúns escenarios da miña infancia cun equipo de televisión para gravar un programa. Primeiro fomos a Beiro: da casa onde pasei horas tan felices durante tantos veráns, non quedan máis que os muros e unha matagueira impenetrable de silvas, herbas e fentos. Cando xa acabaramos de filmar, atopei un vello coñecido que se me puxo a recitar un rosario doloroso de mortos, algúns deles amigos meus, que aínda supuña neste lado de acá da vida. Isto, unido á melancolía das ruínas e á nostalxia daqueles tempos que a distancia converte en absolutamente felices, sen matices nin excepcións de ningún tipo, púxeronme un pouquiño triste.
De Beiro, marchamos a Sabucedo. Aínda que as cousas tampouco estaban moi ben, a vista da planicie verde da Limia, contemplada desde a horta da casa, ao pé do cabaceiro, era tan fermosa que non deixaba sitio na alma para outra cousa que unha … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 22, 2013 | Marxe
Os nosos anfitrións de aquí, en Ensenada, organizaron todo tan ben que a exposición “Galicia en América” converteuse nun acto multitudinario. Tanto galegos como mexicanos sorpréndense ao aprender que o primeiro país do mundo que soubo que se descubrira América foi Galicia, cando a nao de Martín Alonso Pinzón chegou a Baiona. E polo que respecta a California, quedan pampos ao ver nun mapa a cantidade de cidades e misións que foron fundadas por galegos ou que levan os nomes da Ponte Vedra Beach ou Río Miño e outros polo estilo. A cousa chega á incredulidade cando comproban a orixe galega de Fidel Castro ou Raúl Alfonsín, por exemplo.
Onte vin emocionado un velliño de Vigo que non deixaba de facer fotos, falei cunha moza de Avión que me dixo se lle iamos mandar libros; atopei un señor que leva cincuenta anos sen ir á súa aldea, en Ourense, e … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 21, 2013 | Marxe
As persoas que teñan estado en Oslo saberán que se trata dunha cidade pequena, na que practicamente non hai máis que unha rúa, a famosa Karl Johan. Fóra desa avenida estreita e longa, que se estende entre o pequeno monte sobre o cal se ergue o Palacio Real e a estación do ferrocarril, non queda moito máis, soamente calellas apenas transitadas. A vida concéntrase nesa arteria principal, na que abundan os comercios, as tendas e os cafés, ademais dunha xeadería espléndida, con ampla terraza no verán.
Lonxe desa rúa, nin a cidade nin a vida son tan fermosas. No Museo Nacional, que queda a un lado, uns delincuentes roubaron hai uns anos o único cadro de Munch coñecido polos turistas: O berro. E non moi apartada dese mesmo sitio atópase a fortaleza onde fusilaron a Vidkun Quisling, que colaborou cos nazis.
Os noruegueses son boa xente. Cando pertencían a … Seguir leyendo
