por amarxedotempo | May 26, 2013 | Marxe
No mesmo centro de Nova York, a escasos metros da parte sur de Central Park, nunha esquina da Quinta Avenida, hai un restaurante chamado Lespinasse, no que se ve moita xente gorda, especialmente homes de negocios. Non se trata de xerentes de empresa, case todos delgados e preocupados polo peso, senón de auténticos propietarios, a maioría deles indiferentes ás cuestións da imaxe, devoradores de patés, consumidores infatigables de pan con manteiga salgada, devotos, en fin, das cremas, dos pasteis e das natas.
Ata hai pouco aínda, os clientes deste coñecido restaurante remataban os seus feroces xantares cun habano inmenso nas mans. Era o momento en que un se decataba de que hai gorduras que non proceden da gula, senón de algo que quizais se poida chamar ceba. Só así se explica que os dedos cheguen a ser como chourizos.
Desde o pasado mes de abril, está prohibido fumar no comedor … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 25, 2013 | Marxe
Pasamos o domingo en terras portuguesas da raia, entre as localidades e Montalegre e Vilar de Perdizes, a pouco máis de media hora de Xinzo de Limia. Cando estabamos comendo na primeira das vilas citadas, á hora dos postres, escoitouse un ruído forte e seco, que a min me pareceu producido por unha táboa. Fun o único que pensou así, pois de seguida me decatei de que todos os presentes, incluídos os donos do restaurante, pensaban nun disparo.
Durante uns instantes, as caras da xente expresaron sentimentos de ansiedade e de medo. Logo, pouco a pouco, foron cambiando para amosar unha curiosidade expectante. Houbo un momento en que un home que traballaba detrás da barra, despois de mirar en todas as direccións, observar o teito e mover obxectos, tratando de atopar unha explicación para o misterio, fixo o que todos estabamos esperando: entrou no cuarto de baño. Estivo uns minutos … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 24, 2013 | Marxe
Pasei o día de onte en Barcelona, onde tiven que dar unha conferencia na universidade, invitado polo meu amigo Basilio Losada, catedrático naquela casa. Aproveitei para pasear, visitar un par de librerías e facer tertulia con algúns compañeiros que andaban por alá. Divertímonos nas Ramblas, que sempre se pareceron a un teatro e que agora teñen todo o aspecto dun circo no que se ven pallasos, cantantes, marionetas, músicos, saltimbanquis, mimos e loros. Todo gratis, a non ser a vontade.
Non coñezo ningunha outra cidade de Europa que teña tanta festa xunta. Cada dous por tres fórmanse grupos de curiosos, non só turistas, segundo se desprende das aparencias, que fan roda arredor dalgún espectáculo. É unha boa maneira de guiarse. Xeralmente, se un se achega a un deses sitios, non queda decepcionado.
O que me chamou a atención foi que, nun deses grupos, a xente miraba para o ceo. No … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 23, 2013 | Marxe
O próximo día 4 empeza a viaxe da que falei aquí o outro día. Cen escritores de corenta e sete países imos recorrer unha parte de Europa en tren, desde Lisboa a Berlín, pasando antes por Francia, Bélxica, Polonia, Lituania, Letonia, Estonia, Rusia, Bielorrusia, Polonia de novo e Alemaña. No tren van viaxar varios equipos de televisión, que filmarán todo canto ocorra alí dentro, sempre contando co permiso dos interesados. Menos mal. Non me equivoquei moito, polo tanto, cando, nun artigo anterior, medio en broma medio en serio, dixen que aquilo podía acabar como o programa Gran hermano. Deus nos colla confesados.
Mentres tanto, eu non penso máis que en resolver os problemas prácticos que se van presentar nesta viaxe. En primeiro lugar, un asunto de maletas, pois recomendan non levar máis que unha por persoa e quedan excluídos os baúis. Tranquilízame saber que está asegurado un servizo de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 22, 2013 | Marxe
Leo nun periódico de Madrid o artigo dun amigo intelixente. Ao chegar ao final decátome de que é dinamita raposamente colocada no medio do corazón dun candidato ás próximas eleccións xerais. Coñezo ben o autor desas liñas e sei como pensa, por iso me resulta difícil de entender os motivos que o levaron a escribilas. Descarto que fose o cinismo e tampouco me parece que todo se deba a unha actitude oportunista, pois téñoo por un home honesto, probado ademais en situacións ás veces moi difíciles, das que sempre saíu airoso e digno.
Así que leo o artigo por segunda vez e observo que o ton dominante non é a intelixencia, o cal non quere dicir que esta lle falte ao escrito, senón a brillantez, unha borracheira de enxeño que deseguida se impón pola agudeza malabar do sarcasmo empregado e pola graza que o autor derrocha nunha fervenza sonora de … Seguir leyendo
