La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Pequena excursión

Onte, como o día se presentaba claro e soleado, con temperatura agradable, a pesar de que tiña algúns traballos caseiros pendentes por facer, pensei que unha mañá de vagancia podía resultar boa para o corpo e para o espírito, algo menos para a conciencia, quizais, e decidín dar un paseo en coche pola comarca onde vivo. Aínda que a luz tiña un aire esbrancuxado e neboento, como de gasa, collín a cámara por se había ocasión de tirar algunha foto e alá me fun sen rumbo fixo, que é como máis presta.

Pola estrada da Guarda sempre hai moito que ver, só con mirar cara á costa. É unha excursión que non se lles pode perdoar aos amigos estranxeiros que pasan por aquí por primeira vez. Resulta grato escoitarlles dicir as marabillas que din das vistas e do espectáculo do mar, o mesmo cando está tranquilo que cando está bravo.… Seguir leyendo

Burradas ben ditas

Onte falei aquí dun parente meu que morreu por beber unha copa de licor café elaborada con alcool metílico. Era un home ocorrente, que levou unha vida fantástica, de monte en monte detrás das perdices. Desprezaba a xente que non bebía e tampouco estimaba demasiado a todos aqueles que non comían como el pensaba que había que comer: moito e bo, é dicir, boas carnes, bos xamóns, bos flans… O chocolate entendía que non merecía tal nome se non se servía en cunca grande, espeso, doce e fariñento.

Non coñecín moitas persoas tan xenerosas e desprendidas coma el: polas tardes, sobre todo no verán, abría as portas do patio de par en par e convidaba a todo canto veciño pasaba por diante. Gustáballe falar coa xente, o cal facía cunha graza inimitable, entre cachazuda e despistada, cun enorme sentido común.

Recordo unha vez, sendo eu un rapaz, durante unha visita … Seguir leyendo

Un sablista

O outro día vin neste mesmo periódico a foto dun estafador. Tiña aspecto elegante e simpático, como case todos os que pertencen a esa clase de delincuentes, ao revés do que sucede cos sablistas, que en xeral teñen cara de gafes. Estes últimos abundaban nos anos vinte, cando o nivel de vida das clases medias era moi baixo, e volveron aparecer despois da guerra. Os estafadores, en cambio, proliferan nas épocas de prosperidade, pois unha boa estafa require que haxa diñeiro polo medio e ganas de invertilo.

Un dos sablistas máis coñecidos que houbo en España foi un escritor chamado Pedro Luis de Gálvez, que era un verdadeiro mangante. Din que se valía da guía telefónica para seleccionar as vítimas e que, cando morreu, ía no R. Se a cousa fallaba, trasladábase a Segovia, onde o bispo sempre lle daba tres pesetas.

Vese que o prelado nada sabía dun truco … Seguir leyendo

Freud, de saldo

No mes de xullo do ano 1992, nun hospital bosnio ingresaba branco e sudoroso, co peito partido pola metade por unha dor punzante, un home novo, con aspecto de músico ou  pintor, que fora sorprendido polo repente cando estaba traballando. Durante horas, os médicos loitaron para salvarlle a vida. Non se trataba dunha persoa calquera. Cando finalmente lle chegou a morte, co corazón fendido polo infarto, polos tránsitos do hospital víanse persoas chorando. Acababa de morrer un home querido por moitos.

Era Jovan Raskovic, un dos teóricos do nacionalismo serbio. Foi el quen elaborou a doutrina que serviu para acender, como el mesmo dicía, aquel potente detonador. Psiquiatra de profesión e membro da Academia Serbia de Ciencias, este médico valeuse dos seus coñecementos para incendiar os corazóns dos seus compatriotas.

O seu pensamento era sinxelo. Os croatas, afeminaos pola relixión católica, sofren un complexo de castración que os incapacita para … Seguir leyendo

Botellas e pistolas

Desde os primeiros días do presente mes de marzo, no estado de Nova York, a policía de tráfico pode confiscar os automóbiles daqueles condutores que sexan sorprendidos cunha tasa de alcohol superior á permitida polas leis. Na data inaugural da citada medida, tres persoas perderon os seus coches, entre eles un individuo que xa fora detido en oito ocasións por ese motivo. A prensa, en xeral, recibiu as novas normas sancionadoras con entusiasmo, así como distintas organizacións cidadás, e o alcalde da cidade, o controvertido Giuliani, viu como se incrementaba a súa aceptación nas  enquisas, convertido no ídolo de todos os amantes da disciplina.

En principio non resulta nada difícil poñerse a favor dun control estrito, incluso duro, das persoas que conduzan baixo os efectos do alcohol. Niso, o alcalde conta co apoio da inmensa maioría, mesmo dalgúns expertos que consideran que a citada medida será revogada polos tribunais, por … Seguir leyendo