por amarxedotempo | Feb 18, 2013 | Marxe
Respecto da francesada, tal como contabamos aquí onte, ademais dos nomes dos cans e outros recordos pouco gratos dos mariscais Ney e Soult, na miña terra quedou tamén o nome de gabacho como alcume familiar. Eu coñecín polo menos un deles, que respondía así mesmo por Jotabé a causa das iniciais do nome de pía e primeiro apelido. Non sei que será del, aínda que supoño que andará por alá. Era un home pequeño e gracioso, listo como unha agulla, traballador e polifacético. Creo que vendía cabritos.
Antes de ter negocio de seu, andou empregado, como repartidor de polos nas aldeas da comarca. Aínda sendo analfabeto, levaba unha contabilidade curiosa nunha libreta, da que non se lle escapaban nin as crestas. Para conseguilo, inventou un sistema de escritura e de números, a base de debuxos e raias. Este Jotabé foi sempre un punto obrigado no Entroido.
Unha vez saíu cun … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 17, 2013 | Marxe
Fálase estes días nos periódicos de Will H. Hays, aquel individuo que hai agora sesenta anos implantou unha ríxida censura moral no cine americano. Os comentaristas que menos lle queren, quizais para resaltar os tintes negros con que lle debuxan a alma, recordan as maneiras afectadas daquel homiño de aspecto tímido e carácter suave, sen esquecerse das súas ridículas orellas de morcego, que lle daban unha aparencia cómica, ou dos seus dentes entrampados, verdadeiro símbolo decadente dun pobre gánster arruinado.
O fervor edificante que derramou sobre a meca pagá de Hollywood levouno a tomar algunhas medidas pintorescas. Cando Cecil B. de Mille estaba rodando Rei de reis, Hays tratou de evitar por todos os medios que o actor que facía de Cristo naquela película, xa fóra do estudo, fumase ou dixese palabras gordas, e que a actriz que encarnaba a Virxe María consumase o divorcio que tiña preparado.
Ao … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 16, 2013 | Marxe
Hai catro ou cinco días, mentres viaxaba eu só no meu coche de Santiago a Vigo, pola noite, fun escoitando na radio un programa deses nos que a xente se confesa sen medos nin prexuízos e se escoitan unhas barbaridades que parecen tiradas dun manual de patoloxía psiquiátrica. Xa noutra ocasión, haberá oito ou nove meses, nunha circunstancia semellante, escoitáralle dicir a un rapaz de dezaoito anos, despois de dar moitas voltas arredor do asunto, pois non se atrevía a contar unha experiencia que el mesmo xulgaba demasiado forte, unha frase que resultaba chocante incluso nun medio tan desinhibido como aquel: “Tengo un lío con mi abuela”.
Nesta ocasión, a cousa non chegou a tanto, pero houbo un señor que quería saber cal era o prezo dun home. Explicou con claridade que el se vendera por medio millón de pesetas, aínda que a locutora non conseguiu arrincarlle o obxecto da … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 15, 2013 | Marxe
Onte, cando abrín este periódico no que escribo, lin unha noticia que me revolveu o corazón. Falaba dun señor, licenciado en Dereito e doutor en Filoloxía, a quen colleron roubando uns gravados na Biblioteca Nacional, en Madrid, e na casa do cal, posteriormente, a policía atopou uns trescentos exemplares máis, todos arrincados de varios libros do século XVIII ou cortados cunha coitela que lle encontraron no pupitre que ocupaba cando foi sorprendido. As iniciais dese señor empezaron a saltar de repente na miña memoria.
Erguinme e fun revolver nun sobre grande que recibín ese ano polo nadal. Dentro atopei unha tarxeta de visita que se correspondía co nome desa mesma persoa, que me felicitaba as pascuas e o ano novo e me anunciaba o envío, que acompañaba, dun orixinal que pretendía publicar. Incluía tamén dous preciosos gravados.
Non sei que clase de presentimento me levou a aprazar o enmarcado desas … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 14, 2013 | Marxe
Un periodista británico, James Whittaker, nunha ocasión contou que a raíña Isabel lle dixera unha frase fea: “Go away!”. Non é unha expresión amable, desde logo, algo así como se a raíña dona Sofía lle espetase a un xornalista español a palabra “¡Lárguese!”. Houbo protestas, non tanto para a soberana, como para o autor da reportaxe, que foi acusado de indiscreto e de quen se dixo que, se fose un cabaleiro, podería ter actuado con máis amabilidade, substituíndo a frase pronunciada por unha expresión menos forte.
Para defenderse, Whittaker contou a verdade porque, efectivamente, a raíña de Inglaterra nunca dixera tal cousa, senón outra bastante peor. En realidade, o que dixo foi “Fuck off!”, que eu non me atrevo a traducir, pero que o lector que non saiba inglés poderá adiviñar sen moito esforzo: en español, ese verbo empeza por “j”.
Quere dicir que a señora ten xenio e que … Seguir leyendo
