La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Esconderse de Deus

Un señor que foi educado no ateísmo oficial da Unión Soviética dicía o outro día nun programa de televisión que el, cando era neno, sempre pensou que existía Deus, pero que era Stalin, aínda que todo o mundo lle chamaba camarada para que os capitalistas non soubesen nada e non viñesen secuestralo. No mesmo programa, un policía romano, criado a poucos metros da basílica de San Pedro, explicaba que para el, nos anos da infancia, Deus eran os dignatarios que chegaban en grandes coches ao Vaticano.

Cando eu era cativo, Deus era un velliño bo e de barba branca, imaxe antiquísima que supoño que tende a desaparecer, por máis que teño a impresión de que, para os rapaces de hoxe, Deus debe ser tamén un señor. Desde logo, se xulgo por unha cousa que me contaron onte, é ademais un señor como outro calquera.

Digo isto porque coñezo o caso … Seguir leyendo

Actuación televisiva

Onte estiven en Madrid para participar nunha mesa redonda de novelistas españois e portugueses nunhas xornadas que se celebran estes días na capital. Quixo a fortuna que os outros catro compañeiros desta modesta aventura fosen tamén bos amigos: Rosa Regás, Natalia Correia, Lydia Jorge e Antonio Almeida Faria. Como ademais non se trataba de discutir nada, senón de falar cada un das cousas que escribe, a reunión non podía ser máis grata. Por outro lado, aínda que dicilo pareza cinismo, o mellor deste tipo de xuntanzas vén despois, cando xa non hai público e un pode falar con total liberdade, sen a obriga de dicir xenialidades, unha peste que xeralmente leva sempre a dicir estupideces.

Antes de celebrar a mesa redonda, un equipo de televisión pediunos que actuásemos para un programa. Digo actuar, porque iso foi o que nos pediron. Había unha señorita moi amable que nos indicaba o que … Seguir leyendo

Paulo Coelho

Onte, o editor alemán de Paulo Coelho quixo xuntar nun hotel de Frankfurt a todos os editores do mundo que teñen publicado, ou van publicar, como é o caso de Galicia, ao famoso escritor brasileño. Eramos arredor de corenta, cada un do seu país, unidos por un fenómeno raro que percorre o mundo da edición. De súpeto, un novelista que pasou por unha etapa difícil nos comezos, a quen ninguén lle quería publicar un libro, converteuse nunha peza cotizadísima a nivel internacional. Hoxe hai editoras de moito prestixio que tiveron a oportunidade de ter este autor no seu catálogo e non o fixeron, que darían centos de millóns de pesetas por rectificar.

Na reunión de Frankfurt, Coelho presentouse coa indumentaria e o aspecto que podían agardar del os seus admiradores, sobre todo os máis novos: chaqueta negra, camisa a cadros grandes e pantalóns engurrados e recollidos sobre as enormes botas … Seguir leyendo

As mentiras de papá

Nun libro de memorias publicado hai xa varios anos, a muller do novelista chileno José Donoso conta que este, cando a filla do matrimonio era pequeniña, adoitaba contarlle historias inventadas por el, que a nena escoitaba sen pestanexar, completamente embobada. Un día, no relato habitual, o escritor empezou a falar dunhas árbores raras, que daban un froito igualmente estraño: iogures, pero non dos que venden nas tendas, senón fluorescentes. A rapaciña puxo a cara sorprendida de non crer o conto.

Cando a nai entrou na alcoba para darlle as boas noites á pequena, mentres a tapaba, aquela queixouse de que o seu pai lle acababa de contar unha mentira grandísima. Ao saber de que cousa se trataba, á nai non se lle ocorreu mellor resposta que dicir: “Despois de todo, nesta casa vivimos das mentiras de papá”.

A historia recordeilla o outro día durante unha cea a José Donoso, que … Seguir leyendo

Momento

O venres pola tarde, corresponsables da editorial que publica os meus libros en Madrid convidáronme a saudar a Günter Grass, premio Nobel de Literatura deste ano, que ese día, a iso das catro, ía visitar o posto de libros que aqueles teñen instalado na feira de Frankfurt. Estivemos agardando, pero finalmente, como ocorre tantas veces en casos así, o escritor non apareceu. Ninguén sabía explicar exactamente cal fora o motivo do plantón, aínda que circularon varios: desde que estaba moi canso, pois estes días andou dun lado para outro, sometido á presión das televisións e os periódicos de todo o mundo, ata que lle xurdira un compromiso de última hora, ineludible e inaprazable. Tratándose dun home serio, seguro que foi algo dese estilo.

Onte non obstante, dixéronme que a razón fora moito máis sinxela. Polo visto tiña un acto no pavillón de Hungría, moi distante do de España, xa que … Seguir leyendo