La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Estes días estou observando que a xente fala moito das fazañas que ten feito ao longo da súa vida montada sobre unha bicicleta. É pola volta ciclista a Francia. A este respecto recordo unha conversa do novelista ourensán Julio V. Gimeno, que era coxo, contando con entusiasmo os combates de boxeo que fixera en Buenos Aires nos seus anos mozos. Durante a conversa lanzaba os puños polo aire mesmo coma se estivese pelexando cun rival duro e feroz, ao cal acababa por derrotar. Daquela, o home de moda era Cassius Clay.

Onte, falando disto do ciclismo cuns amigos, a min acordóuseme tamén a miña gloria particular. Foi en Xinzo de Limia, cando tiña moi poucos anos. Había un taller de bicicletas dun tal Chinquena no que aquelas se alugaban por horas, sobre todo para rapaces. Se mal non recordo, a tarifa debía de andar por unha peseta á hora.

Un día, un amigo meu, un par de anos máis vello ca min, preguntoume se sabía andar en bicicleta e conteille unha mentira, pois eu non sabía montar. Entón, invitoume a dar un paseo. Cando me vin coa máquina na man, sentín unha vergonza horrible. Nese momento decidín que non podía caer. Púxenme por riba, din pedal e ata hoxe: así aprendín a andar. Non sei se foi por rabia ou por amor propio, dúas explicacións que non me gustan nada. Desde entón, aínda que non sexa verdade, pensei sempre que fora por non mentir.

Esta columna publicouse orixinalmente o 21 de xullo de 1997.