por amarxedotempo | May 21, 2012 | Marxe
Coñezo un escritor que leva diario e que o publica de cando en vez. Nunha das páxinas anotou un día que comera cun ilustre colega estranxeiro, premio Nobel de literatura e figura moi coñecida internacionalmente. Describía a velada con detalle e explicaba diversas circunstancias, desde a vestimenta do home con quen compartira unhas horas de conversa agradable, ata a agudeza do que se dixera durante o xantar. O que non comentaba era a verdade: que naquela xuntanza había douscentos comensais.
Acabo de ler nunha revista norteamericana un artigo sobre as mentiras de André Malraux, que contou bastantes ao longo da súa vida. Nas súas memorias, ou mais ben Antimemorias, como el mesmo as titulou, comenta a entrevista que mantivo en China con Mao en 1965, que describe como un diálogo fascinante entre dous colosos.
Agora din que non foi así, porque se coñecen outras versións da reunión, a do intérprete … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 20, 2012 | Marxe
Aquí, ao lado da casa onde vivo, hai un colexio, o mesmo no que estudaron os meus fillos. O outro día quixeron celebrar o Día das Letras Galegas e chamáronme para que lles dese unha charla aos rapaces. Aínda que me custa moito falar a nenos tan pequeniños, non podía negarme, de maneira que alá fun, sen saber ben que dicir. De pronto vinme contándolles un episodio que metín nun dos meus libros infantís e que tirei da vida real. Nese momento, xa me decatei de que estaban atentos e interesados, tanto pola cara que puñan como polo feito de que rían ás gargalladas, como se lles estivese narrando a historia máis divertida do mundo.
O suceso ocorreu en Suecia, hai anos, e foi que un día, cando nos erguimos pola mañá, un dos pequenos estaba subido nun tallo diante da cociña, onde tiña a cocer unha pota enorme na … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 19, 2012 | Marxe
O luns, despois do xantar ao que fomos convidados en Cuntis, con motivo da celebración académica do Día das Letras Galegas, un grupo de amigos afeccionados ás tertulias de sobremesa quedamos un par de horas máis no restaurante, falando e comentando cousas. Había, entre os asistentes, un cura amigo, intelixente e simpático, que ten unhas dotes fantásticas para contar historias. Á parte do enxeño e a simpatía con que narra os centos de anécdotas que coñece, o mellor é que tamén sabe elixir aquelas que pola súa sutileza ou a súa graza verbal encerran algo máis que un conto divertido.
Algunhas teñen a categoría dunha reflexión filosófica. Das moitas que contou, houbo dúas que me gustaron especialmente. A primeira, a dun paisano que, despois de escoitar como o cura lle explicaba que o importante era o espírito, máis que o corpo e que, polo tanto, o que contaba realmente era … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 18, 2012 | Marxe
Un estudante foi entrevistar nunha ocasión a Josep Pla para unha revista que os rapaces facían na universidade de Barcelona e preguntoulle cal era a razón de que non exercese case nunca a crítica contra o poder. O escritor catalán, agudo e raposo a partes iguais, en vez de demostrarlle ao mozo que estaba esquivocado, contestoulle dicindo que a actividade crítica, se non se exercía con intelixencia, convertíase nunha estupidez e que aínda que el non se consideraba intelixente tampouco estaba disposto a que o tivesen por estúpido.
¿En cal destas dúas categorías habería que situar esas opinións, onte tan abundantes nos periódicos galegos, que aseguraban que o Día das Letras Galegas non se debe celebrar? Os argumentos empregados, é dicir, carácter oficial, institucionalización dos escritores e demais, non destacan precisamente pola súa orixinalidade ou agudeza nin parece que acheguen ningunha idea digna de tal nome.
Non sería difícil deseñar … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 17, 2012 | Marxe
De todas as cidades que visitei na miña vida, unha das que gardo mellores recordos é Leningrado, que agora se volve chamar San Petersburgo. Estiven alá no ano 1982, invitado polos escritores soviéticos. A pesar de que foi unha visita breve, quedáronme dela moitas imaxes e lembranzas. Recordo, por exemplo, unha cea no Astoria, que os meus colegas me quixeron dar avisándome previamente de que ía facer unha cousa que Hitler non conseguira facer, pois nunca ceou alí, aínda que o tiña anunciado.
Teño tamén moi vivas na memoria as horas que pasei no hotel Europa, tan ben conservado que era posible percibir no aire dos corredores o paso de bolboreta de Isadora Duncan, que alí viviu unha louca paixón co poeta Serguei Esenin, o cal se suicidou pouco despois, precisamente nun cuarto do Astoria.
Acórdome igualmente das noites brancas, aquel soño infantil, por fin realizado, de que fose sempre … Seguir leyendo
