Bótase de menos, entre os moitos libros que están aparecendo sobre Franco, algún que tratase dos gustos gastronómicos do xeneral. Sería un procedemento bastante seguro para coñecer en parte a súa maneira de ser, ese enigma psicolóxico que tanto preocupa agora a historiadores e biógrafos. Parece que segundo teñen revelado algúns familiares do personaxe, ao habitante do Pardo gustáballe a tortilla de pataca, feita expresamente por un garda civil, e que non desprezaba nin a mortadela nin o salchichón.
En cuestións de gustos culinarios, dona Carmen non conseguiu nunca dobregar os hábitos castrenses do seu home, parco en todo canto afectase ao regalo dos sentidos. Na pugna desatada entre a elaborada cociña burguesa dunha señorita ovetense e os simplificados pucheiros frugais dunha pobre casa ferrolá, gañou sen esforzo a ascese cuarteleira da intendencia militar.
Por estas cousas da cociña, a punto estivo de ser cesado un gobernador civil de Ourense, que nunha visita á cidade agasallou a Franco cun rumbo e un luxo gastronómicos que o molestaron. A isto sumouse que o tal gobernador, na sobremesa, empeñouse en convencer ao invitado de realizar un proxecto extravagante: facer o Miño navegable. Irritado, o Xefe do Estado dixo que non. Entón interveu dona Carmen, protectora do poncio, e evitou o desastre. Dirixiuse sorrindo ao seu home dicindo: “Déjalo, hombre, ¿por qué le vas a quitar la ilusión?”
Esta columna foi publicada orixinalmente o 12 de novembro de 1992.